GEREKÇELİ KARARLARA KISA CEVAPLAR

Yakın zamanda Hizbullah dosyaları içinde en önemli ve en büyük üç dosya neticelendi. 1994/636 ve 2000/182 esas nolu dosyalar 5. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından, 2007/54 esas nolu dosya ise 6. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından neticelendi. Sadece bu üç dosyadan toplam elli üç müebbet hapis cezası çıktı. Tümü incelendiğinde görülecektir ki, bu insanlara müebbet hapis cezası verilirken, faydalanılan en büyük ve belki de tek delil; işkence zoruyla alınan kolluk ifadeleridir. Tabii ki burada değinmek istediğimiz konu, verilen kararın hukuksuzluğu ile ilgili değildir. Bu nokta belki başka vesilelerle çok daha teferruatlı olarak eleştirilebilir. Burada konumuzla alakalı olan kısım; elli üç kişiye müebbet hapis cezası veren hâkimlerin, Hizbullah hakkında ne derece bilgi sahibi olduklarıdır. Bu nokta hayati önem taşımaktadır. Çünkü üst üste, konulduğunda neredeyse 1600 yıllık, yani on altı asırlık bir cezadan söz ediyoruz.

Söz konusu üç dosyanın gerekçeli kararları incelendiğinde, giriş bölümünün noktası virgülüne kadar birbirlerinin tıpkısı olduğu görülür. Oysa iki tanesi 5. Ağır Ceza Mahkemesi, bir tanesi de 6. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından hazırlanmış. Yani heyetler farklı. Nasıl oluyor da iki farklı heyet birbirinin tıpkısı gerekçeli karar hazırlayabilir? Acaba hangisi diğerinden intihal yapmış? Yoksa bu kısımlar başka güçler tarafından hazırlanıp mahkeme heyetlerine servis mi edilmiş?

Birbirlerinin aynısı olduğu görülen bu gerekçeli kararlar, bizim dosyanın hazırlanmakta olan, hatta belki de bitirilmiş olan gerekçeli kararı hakkında da bir fikir veriyor. Büyük ihtimalle giriş bölümü söz konusu dosyalarla aynı olacaktır. Bu yargılandığımız dosyanın gerekçeli kararı çıktığında, inşaallah çok kapsamlı bir "Reddiye" yazacağız. Ancak söz hâlâ bizdeyken, gerekçelerdeki bazı yanlışları belirtmek, bu sayede hem yanlışları düzeltmek, hem de hakkımızda çıkacak olan gerekçeli kararın daha doğru ve isabetli olmasını sağlamak gerekiyor. Tabii ki burada en çok göze çarpan, belli başlı bazı yanlışlıkları düzeltmeye çalışacağız. Ayrıca hepsi aynı oldukları için sadece 2000/182 esas nolu Diyarbakır dosyasına ait gerekçeli kararı ele alacağız.

Bu gerekçeli kararda yapılan hataları şöyle sıralamak mümkündür:

1-Gerekçenin 19. sayfasında amacımızın; "Anayasal düzeni silah zoruyla yıkmak, şeriata dayalı bir rejim getirmek" olduğu söyleniyor. Evvela herkes şunu gayet iyi bilmeli ki; evet, biz şeriatçıyız. İnsanlık tarihinde uygulanmış tüm rejimler içerisinde en mükemmel, en adil, en akli rejimin şeriat olduğuna inanıyoruz. Bu nedenle şeriatçı olmakla iftihar ediyoruz. Ancak iddianamelere girmiş olan "şeriatı silah, baskı, anarşi vb. yöntemlerle getirmek" şeklindeki ithamı kabul etmiyoruz. Bu, şeriatın ruhuna aykırıdır. Hem şeriatçı olup hem de şeriatın en temel kuralına riayet etmemek, düşünce ve pratiğimizin birbirini tutmadığı anlamına gelir ki, bu bize atılmış büyük bir iftiradır, bühtandır, ağır bir hakarettir. "Anayasal düzeni silah zoruyla yıkmak, şeriata dayalı bir rejim getirmek" cümlesi kendi içinde çelişki taşıyan bir cümle... Yani iddia aslında kendi kendini çürüten bir iddia... Belli ki bu gerekçeli kararı hazırlayanların şeriat hakkında pek bir bilgisi olmadığından, kulaktan dolma bilgilerle kendi kendisiyle çelişen bir iddiada bulunmuşlar. Oysa Hizbullah gibi şeriatçı bir cemaatin en büyük üç dosyasına bakan hâkimlerin bu hususta tatminkâr bir bilgiye sahip olmaları beklenirdi.

Hizbullah Cemaati elbette şeriatçı bir cemaattir. Ancak inandığı ve savunduğu düşüncelerini baskı, dayatma ve şiddetle kabul ettirme gibi bir yöntemi asla benimsememiştir. Cemaat, fertlerin akıllarına, gönüllerine ve kalplerine hitap ederek Allah'ın dinini benimsemelerini yöntem olarak seçmiştir. Allah'ın dini, baskılardan ve önyargıların köreltici etkilerinden kurtulmuş bir şekilde fertlere ulaştıktan sonra kabul ve reddi, kişinin anlayışına bırakır. Kabul etmek ve reddetmek, tamamen bilgiye dayanmalıdır. Cemaate göre -ki bu aslında İslam'ın istediği bir şeydir bir insan İslam'ı yani Allah'ın en son ve O'nun katında tek geçerli dinini kendi isteği ve beğenisiyle kabul etmişse, bu çok daha değerlidir. Nitekim zorlamaya dayalı uygulamalarla insanlara İslam'ı götürmeye çalışanlar, kendi elleriyle bir münafık zümresi oluşturmuş olurlar. Bu da İslam'a verilebilecek en büyük zarardır.

24/99