İtirafçı Tunç; bir örgütü yönetip strateji geliştirmenin, sevk ve idare etmenin tek bir kişinin altından kalkacağı bir iş olmadığını söyleyerek, mutlaka kendisini yönlendiren, yöneten birilerinin olması gerektiğini iddia etmiş. İddia etmiş, ancak iddia ettiği şeyin ne anlama geldiğini bilmeyecek kadar zekâ özürlüymüş demek ki. Be adam eğer yönlendirme ve yönetme konusunda başka bir kişinin olması gerektiğini söylüyorsan, bu kişinin de bir insan olduğunu hesaplamadın mı? Kendisini yönlendiren bir insan bu beceriye sahip olabiliyorsa, niçin örgütü bizzat kurup idare eden Rehberimiz bu beceriye sahip olmasın? Düşmanlığını ve ona karşı olan kıskançlığını gizlemek için böylesi basit ve inandırıcı olmayan iddialarda bulunmanın bir anlamı yoktur. Buna ne kendisinin inandığını, ne de Aziz Rehberimizi tanıma şerefine nail olmuş olan tek bir kişinin inandığını sanmıyorum. Zira şehid Rehberimizi tek bir kez dahi görmüş olanlar, onun donanımı, kabiliyeti, ikna gücü, olaylara hâkimiyeti, karizması karşısında hayretlerini ve hayranlıklarını gizleyememişlerdir.

A.Aziz Tunç; belki de ilk itirafçılık yıllarında basın mensuplarına söyledikleriyle çelişmemek için itirafçılık zırhından sonra gizlilik zırhına bürünmeyi uygun görmüştür. Elbette ki itirafçılıkla bize karşı ilan–ı harbin en adi nüvelerini sergilemiş birisinin bize yönelik söyleyecekleri şeylerin bizce zerre miktarı kadar önemi yoktur. Ancak onun yalanlarını karalama amaçlı kullananlara, bu adamın önceki yıllarda sarf ettiği başka sözlerini hatırlatmakta fayda vardır. İtirafçılığının ilk yıllarında gazeteci Ruşen Çakır’a verdiği bir mülakatta eskinin A.Aziz Tunç’u, şimdinin Gizli Ahmet’i aynen şunları söylemekteydi:

“ABD başkanının öldürülmesi aklıma gelirdi de Hüseyin Velioğlu’nun öldürülmesi hiç gelmezdi. Kabiliyetli bir insandı. Çok deneyimliydi. Yüzlerce, binlerce insanla muhatap oldu. Gruplarla, insanları yöneten insanlarla muhatap oldu. Bugün cumhurbaşkanları, başbakanlar, bakanlar nasıl bir âlemi yönetiyorlarsa örgüt de öyledir. Yüzlerce, binlerce rapor geliyor, binlerce meseleyle karşılaşıyor hepsinde uzmanlaşıyorsun.

Size Hüseyin Velioğlu’nun portresini çizeyim. Onun İslami kültürü Said Nursi’nin Risale–i Nur külliyatının kültürüdür. O üniversite çağında bu külliyatı çok iyi okumuş bir insandır. 1980 öncesinde Batman’da dine inanmayan insanlarla yaptığı tartışmalarda onun ikna edemediği çok az kimse olmuştur. Müthiş bir ikna kabiliyeti vardı… Hüseyin zekiydi, cesaretliydi, çok kıvrak zekâlı bir insandı. İlimle bu özellikler bir araya gelince çok karizmatik bir tip ortaya çıkıyordu… Gönül almayı da bilirdi. Yerinde kızıyordu; her şeyi yerli yerinde yapan bir insandı… Sabırlıydı. Hiç aşırıya kaçmazdı. İşte bütün bu özellikleriyle bölgede görüştüğü mollaların önemli bir bölümünü Cemaat’e kazandırmıştı.” (Ruşen ÇAKIR, Derin Hizbullah, Abdulaziz TUNÇ’la yapılan röportajdan)

A.Aziz Tunç olarak bilinip halen ismini değiştirmediği ilk itirafçılık döneminde yukarıdaki övgü dolu sözleri sarf etmekten kendini alamazken, yıllar sonra gizli tanık Ahmet kılığına büründürüldüğü iftiracılık döneminde ise Merhum ve Muazzez Şehid Rehberimize pervasızca dil uzatabilmektedir.

Ancak psikologlar ve insan sarrafları hatta belki bir miktar tecrübe sahibi olanlar dahi çok iyi bilirler ki, ihanet edip itirafçılıktan iftiracılığa terfi edenler, freni patlamış araba gibi ya da ipini koparmış hayvan misali serserice hareket ederler. Şurası bir gerçektir ki, şayet özüne dönmezse bu aşamadan sonra menfaat kapmak için A.Aziz Tunç’un yapamayacağı hiçbir şey yoktur.

Hizbullah Cemaati’ni Ergenekon’la İlişkilendirme Çabalarına İlişkin Bir Değerlendirme

Aslında bu itham, iftira ve yalanların hiçbirisine cevap vermeyi düşünmüyorduk. Ancak bazı Müslümanların kafalarında şüphe kalmaması ve İslam düşmanlarının İslam’a ve Müslümanlara saldırmak için nasıl komplolar kurduklarını göstermek için bize atılan iftiralara kısaca cevap vermeye çalıştık.

Yoksa bu saçma sapan iddialarda bulunup dayanaktan yoksun ithamlarla bizleri karalamaya çalışanlara verilecek en iyi cevap okkalı bir tükürükten başka bir şey değildir. Ancak sükûtumuzun ikrar olarak algılanmaması ve tükürüğümüzün kösele olmuş utanmaz suratlara rahmet olarak inmemesi için kısaca izahatlarda bulunmaya çalıştık.

Dost–düşman herkes şunu çok iyi bilsin ki; bizi Ergenekon yapılanmasının içinde, yanında veya güdümünde göstermek büyük bir iftira, yalan ve bühtandır. Biz, Cemaat olarak sürekli bu tür yapılanmaların ve derin devletin hedef tahtasında olmuş, onlar tarafından yok edilmesi gereken tehlikeli bir unsur olarak görülmüşüz. Onlara göre İslamî yapılanmalar, bütün iç ve dış tehditlerin en tehlikelisi olarak birinci sıradaki yerini korumaktadır. Nitekim Ergenekon planlamasının bir ürünü olan 28 Şubat postmodern darbesi, mütedeyyin insanlara karşı yapılmış; bütün İslamî oluşumlar, dernekler, cemiyetler, cemaatler, İslamî finans kuruluşları, şirketler, holdingler bütünüyle düşman olarak algılanmış ve bunlara karşı topyekûn bir saldırı başlatılmıştır. Bu saldırıda amaç, İslam’ı tamamen gündemden çıkarmak, İslam’ı toplum hayatından silmek, kısacası İslam’ı yegâne düşman görüp onu hatırlatan bütün işaretleri, şiarları, İslam’ın öğrenildiği bütün eğitim–öğretim birimlerini ortadan kaldırmak olmuştur. Bu doğrultuda; İslamî kılık kıyafete büyük bir savaş açılmış, başörtüsü takan bacılarımız okullar başta olmak üzere bütün kamu kurum ve kuruluşlarından kovulmuş, Kur’an kursları kapatılmış, Kur’an öğrenme yaşı, ilköğretim sonrasına alınmış, İmam Hatip Liselerinin orta bölümleri kapatılmış, simitçiden dönerciye kadar bütün mütedeyyin insanlar fişlenmiştir. ..