kullanmıyorlar. Bu konuda çıkarılan kanun yürürlükte olmasına rağmen kimse şapka takmıyor, bunu artık laikçiler bile savunmuyorlar ve kendileri de uygulamıyorlar.

Şapka kanunundan 5 gün sonra tekke, zaviye ve türbelerin kapatılmasıyla ilgili kanun çıkarılır. Bir ay sonra takvimler de batıya uydurulur.

3 Kasım 1928'de ise tarihte benzerine tanık olmadığımız bir devrim olan harf devrimi yapıldı. Bir tek devrimle bir anda okuma yazma oranını sıfıra düşüren devlet, bununla geçmişin tüm kültür mirasını hoyratça raflara kaldırmıştır. Eskiden kullanılan Arap harflerinin öğrenilmesindeki zorluk ileri sürülerek okuma-yazma oranının düşük olduğunu, sırf bu nedenle medeni milletlerden geri kaldığımızı söyleyerek harf devrimini büyük bir medeniyet projesi olarak görüp alkış tutanlar, aradan geçen 80 yıla rağmen geride olmamızdan utanıyorlar mıdır, bilemeyiz. Dünyanın en zor alfabelerine sahip olan Japon ve Çinlilerin buna rağmen niçin Cumhuriyet kurucuları kadar akıllı ve zeki olup alfabelerini Latin alfabelerine çevirmediklerini araştırmak lazım. Bir araştırma konusu da, "Çin ve Japonya'nın, yaklaşık iki bin karakterlik alfabelerine rağmen, neden sanayi, teknoloji ve ekonomide bizden ileridirler" sorusuna cevap bulmak için olsun.

Tevhid-i tedrisat kanunu, Romen rakamlarına geçiş, tatilin Cuma'dan Pazar gününe alınması ve 3 Aralık 1934'te "Bazı kisvelerin giyilemeyeceğine dair kanun" gibi daha pek çok irili ufaklı icraat, sadece ve sadece İslam'ın bu topraklardan tamamen silinmesini amaçlamıştır. Zaten o dönemlerde İsmet İnönü dâhil, Cumhuriyetin kurucuları arasında olan pek çok kişi, İslam'dan vazgeçip Hıristiyanlığı kabul etmeyi ciddi ciddi düşünüp tartışmışlardır.

Bütün bu devrimlerin en can yakıcı olanı, 1924 Teşkilat-ı Esasiye Kanunu yani Anayasa'nın 2. Maddesinde yer alan, "Devletin dini, Dini İslam'dır" şeklinde İslam'a atıf yapan ilkesinin, 5 Şubat 1937 Tarihinde "Türkiye Devleti cumhuriyetçi, milliyetçi, halkçı, devletçi, laik ve inkılâpçıdır" şeklindeki anayasa maddesiyle değiştirilmesidir. Laikliğin anayasaya girmesi, dünyada benzeri belki de bir daha görülmeyecek olan bir "kendini inkâr, geçmişi red ve dine düşmanlık" girişimidir. Türkiye'de halen de yaşanan bütün sıkıntıların temelinde, bu laiklik ilkesi yatmaktadır. Fransa'dan ithal edilen bu ilke, maalesef Türkiye'de "Din düşmanlığı" ve fakat sadece "İslam Düşmanlığı" gibi algılandı ve pratikte bu algı tavizsiz bir şekilde uygulandı. Adeta İslam bir suçmuş, Müslümanlar potansiyel suçluymuş, dini vecibelerini yerine getirenler büyük bir kabahat işliyorlarmış gibi lanse edilmeye başlandı. İnanca göre yaşamak; her yerde takibata uğrama, devlet dairelerinden atılma, devlet zulmüne maruz kalma nedenine dönüştü. Halen yaşadığımız ve her gün görsel ve yazılı medyada onlarca benzerine şahit olduğumuz saldırı, itham, karalama, iftira, tahkir vb. iğrenç ve alçakça hareketlerin tamamı, laikliğin ve laikçilerin İslam düşmanlığı temelinde şekillenen düşüncelerinin militanlığa dönüşmesi sebebiyledir.

Hâsılı yeni rejimin temellerini sağlamlaştırmak için yapılan devrimler beraberinde pek çok zulüm ve dayatmayı da getiriyordu. İslam binasını yıkmayı hedefleyen cumhuriyet kurucuları, yeni rejimlerini Müslümanların ceset ve kanları üzerine bina etmekten çekinmediler. Laikliğin fiili olarak uygulandığı 1928'li yıllardan, 1950 yılına kadar hac farizasını eda etmek yasaklanmıştı. Çünkü Tek Parti zihniyetinin dayattığı Türk faşizminin bir yansıması olarak, Türklerin bir Arap ülkesinde bulunan kutsal beldelere gitmesi küçük düşürücü bir hadise olarak görülüyordu. Zaten Türk'ün Kabe'si Çankaya olarak gösterilmemiş miydi bazı kendini bilmez soysuzlar tarafından? Buradaki temel amaç ise, Türkiye'de yaşayan Müslümanların hac yoluyla diğer Müslümanlarla bir araya gelmesinin önünü kapatmak ve Müslüman halka dinlerini tamamen unutturmaktı. Ne yazık ki aradan geçen zamana rağmen Tek Parti' rejiminin devamı ve aslında ta kendisi olan CHP yöneticilerinin zihniyetinde pek de bir değişiklik olmadığını esefle ve ibretle görmekteyiz. Önder Sav'ın, hacca gitmek için kendisinden yardımcı olmasını isteyen bir vatandaşa; "Hacca gidip ne yapacaksın? Paranı Araplara mı yedireceksin? Sonra Muhammed seni bırakmaz" şeklindeki terbiyesizliği herkesin zihnindeki yerini korurken, Müslüman halkımızın yüreğindeki nefreti daha da artırmaktadır.

6/99