Nitekim meclisin Rumi 25 Eylül 1336 Cumartesi tarihli 72. oturumunda Atatürk aynen şu sözleri sarf etmiştir: "Bu İslam dünyasının istinatgahı olan rabıta-t hakikisiyle tesise birinci derecede medar olan bu makamı ihmal etmek hiçbir vakitte akıl kârı değildir. Ve bunu bizden zorla almak mümkün değildir."

Ancak aynı Atatürk'ün çok değil, bir buçuk yıl sonra "Bu makamı ihmal etmek hiçbir vakitte akıl kârı değildir ve bunu bizden zorla almak mümkün değildir" dediği hilafet makamını ilga etmesi, İslam ümmeti açısından çok hazin ve dramatik sonuçlar doğurmuştur. Hilafet kurumunun kaldırılması, imamesi kopan tespihin tanelerinin dağılması gibi İslam ümmetini parçalamış, geriletmiş, emperyalistlerin oyuncağı haline getirmiş; bitmeyen ihtilaf, çekişme ve kargaşalara zemin hazırlamış; böylece, Müslümanları teknoloji, sanayi, askeri, politik, ekonomik açılardan dünyanın diğer milletlerine karşı geri biriktirmiştir.

25 Kasım 1928'te şapka kanunu ile işgal devletlerinin halkına benzeme yolunda önemli, bir o kadar da yapay bir adım atıldı. Anlatıldığına göre Rus Çarı Deli Petro, Avrupa'da bir süre eğitim alıp ülkesine döndükten sonra, halkının Avrupa'dan niçin geri kaldığı konusunda kafa yormaya başlar. Sonunda vardığı netice şudur: Ruslar sakal bıraktıkları için geri kalmıştır. Oysa Avrupalılar gibi sakallarını tıraş etselerdi, hiç kuşkusuz medeniyette öncü olacaklardı... Bunun üzerine bir ferman çıkararak herkesin sakalını kesmesini emreder. Emir yerine getirilir, ancak Ruslar bununla medeni olamazlar.

Buna benzer bir şekilcilik, dayatma ve zorbalık, insanımıza şapka kanunuyla yapıldı. Anadolu erkeklerinin kullana geldiği fes, sarık, puşu, kefiye vb. başlıkların hepsi yasaklanıp Avrupa insanının kullandığı şapka, silah ve süngü zoruyla yeni başlık olarak dayatıldı. Büyük bir savaşın yıkımı karşısında ekonomik olarak çok zor günler geçiren halk ekmek alacak para bulamazken, şapka almak zorunda bırakıldı. Bazı köylerde ortaklaşa alınan bir-iki şapka, jandarmanın hışmına uğramamak, onur kırıcı ve rencide edici dayaklarından korunmak için şehre gelenler tarafından sırayla kullanılıyordu.

Şapka takmadığı için sayısız insan zindanlara atıldı, idamlar gerçekleşti. İskilipli Atıf Hoca, şapka devriminden iki yıl önce yazdığı birkaç sayfalık "Frenk Mukallitliği ve Şapka" isimli risalesi nedeniyle idam edilmiştir. İnsanların başlarına neyi takacağının kanunlarla belirlenip dayatılması, devletin kuruluşunda böylesi dayatmaların ilke haline getirilmesi, dahası halen bu ilkel dayatmanın kanun maddelerinde korunuyor olması, Türkiye'de yaşayan aydın sıfatlı insanlar açısından bir sorun teşkil etmiyor ve buna karşı çıkılmıyorsa, hele de bazıları tarafından koca koca sözlerle savunuluyorsa, utanç olarak başka şey aramaya gerek yoktur. El insaf deyip soralım: İnsanların kılık-kıyafetiyle uğraşıp başına neyi takacağına dair kanunların çıkarılmasının savunulacak, hoş görülecek, mantıki kılıf uydurulacak bir tarafı var mıdır? Ve yine soralım: Böylesi bir zorbalığın benzeri başka bir yerde, hatta en ilkel kabilelerde bile yaşanmış mıdır? Akılları önyargı ve ideolojilerin karanlığında körelmemiş, vicdanları halen ölmemiş, sağduyu ile düşünebilen her insanın buna vereceği yanıt, elbette 'Hayır!' olacaktır. Buna rağmen ne yazık ki aynı zihniyetten günümüze yadigâr kalanlar, yine kafalarla uğraşmaya devam ediyorlar. Ama artık erkeklerin değil bayanların kafalarıyla, başlarına taktıkları örtülerle ilgileniyorlar. Kimin, başını hangi şekil bağlayacağı onların üzerine vazifeymiş gibi, kalkıp medeni bir insanı utandıran yasak ve dayatmalarda bulunuyorlar. "Bu taktığı türban mı, başörtüsü mü!" gibi saçma sapan gündemlerle insanlar meşgul edilirken, dindar insanlar rencide edilmekte ve halkın kahir çoğunluğu, bir avuç azgın azınlığın tahakküm ve baskısı altında mağdur edilmektedir.

Amerika'da, siyah beyaz ayırımının yoğun olarak yapıldığı zamanlarda, bazı lokanta ve alışveriş yerlerinin kapısına, "Zenciler ve köpekler giremez!" şeklinde afişler asılırdı. Bizde ise laikçiler işi daha da ileri götürdüler. Turistler veya ziyaretçiler yanlarında getirdikleri köpeklerle üniversitelere girebiliyor, ancak başörtülüler giremiyor. Zihniyet aynı zihniyet, insanın sakalıyla uğraşan, zorla kestiren Deli Petro ile halkının kafasına zorla şapka giydiren, bayanların başlarını zorla açtıran zihniyet arasında  hiçbir fark göremezsiniz.  İroniye  bakın  ki,  bugün en  katı  Kemalistler bile şapka

5/99