Zindan!

ey zindan ey hasret gülü

Bir tohumsun avuçlarda

Ranza köşelerinde dostça muhabbetler,sıcacık

Perdeler çekilir uyku zamanı

Okyanus ötesi derin duygular süzülür her gece

çiğnenir,yutulur ve kimse duymaz sesini

Ve!

Azar azar ağlamaklı olur

Islanır kirpikler gözyaşı gizlenir dostlardan

Ağrı kesici bile dindirmez bu özgürlük ağrısını

Zindanın bağrında kenetlenir bu saz telleri

Hep aynı şarkı bir telden

Kıpırdanır gönüller bi hoş olur zindan’ın bağrında

Derinliklerde yaşama koşar

Beton çatlar, zindan özünde filizlenmiş bir tohumdur

Zindan!

Özünde vefalı bir dost, dost söyler acı söyler

Su gibi çakıl taşlarını barındıran hiç durmadan, sıkılmadan

Açan çiçek olup yeşeren goncalar

Kendi özünde ahd-e vefalı dost

Bazen Nuh,un tufanları olur!

Göz kırpan dostlar yeni bir gemide buluşur

Ama hep aynı gemi aynı tufanlar

Ve gemiler hazırlanır liman kıyısın da

Bir ayrılık çöker ama şekercesine acıtmaz

Ah zindan!

Soguk bir kat kütleside olsan üşütmuyorsun

Yaşam bu işte kardeşcesine,dostane

Eskiden kalanlar mış meğer saklı sevgiler de

Masumca insanca sevmek

Razı olunur hayata,güler geçer hiç acıtmadan,

Umut verir yarınlara,küsmeden

Yarınlar şekil alır şair ızdırap çeker bu sanata

Şair!

Hürriyet delisi...

Islık çalıyor gardiyan duymuyor, nizamiye asker dolu, nöbette...

Şair şiir olur, ağlar... duyan yok, şiir kan olur

Acılar mezara gömülür, gizlenir, anlaşılmaz

Hayat unutulur şair şarkı söyler gökyüzüne sır olur

Bir bulut gibi iner yağmur gözyaşları sel olur

Kuş olup uçmak der ebediyete sonsuzluğa

Zindan!

ey zindan ey hasret gülü

Kartal bakışlar mazgalda birleşir, geçme gardiyan önümden

Figan dolu ahıma bakma serserice! umutlarım tükenmedi

Sessizliğime aldanma, gömülürüm yine korkmam senden

Dün gece!.. Hic uyumadım dostum..Yağmur yağdı ıslandı pencerem

Sessiz bir film oynuyordu. Film değil miş meger... Film ötesi özgürlük sesi!..