Bir Ayet:
Allah'a ortak kosanlar, kendilerinin kâfirligine bizzat kendileri sahitlik ederlerken, Allah'in mescitlerini imar etme selâhiyetleri yoktur. Onlarin bütün isleri bosa gitmistir. Ve onlar ateste ebedî kalacaklardir. Tevbe/17
Bir Hadis: Ey Allah'ın Resulü! dedik, mü'min korkak olur mu? ''Evet!'' buyurdular. Pekiyi cimri olur mu? dedik, yine: ''Evet!'' buyurdular. Biz yine: Pekiyi yalancı olur mu? diye sorduk. Bu sefer: ''Hayır!'' buyurdular. (Muvatta, Kelam 19)
İSRAİL SURİYE İLE ANLAŞMAKTAN NE UMUYOR / M. ALİ NUR
İsrail, bir süreden beridir Suriye ile anlaşma yolunu arıyor. Aslında bu, ABD-İsrail ittifakının hissettiği bir ihtiyacın neticesidir.
İsrail, yarım asırdır ilan ettiği devleti için güvenliği sağlamak ve hayal ettiği ‘Yahudi Devleti’ne doğru emin adımlarla yol almak için, ABD de Ortadoğu’da şekil vermek istediği ‘Yeni Dünya Düzeni’ çerçevesindeki ‘Büyük Ortadoğu Projesi’ için başta İran olmak üzere Hizbullah, Hamas ve Suriye engellerini aşma ihtiyacı hissetmektedirler. Bunların her biri ABD-İsrail ittifakı tarafından birer engel olarak görülmekte, ancak ABD-İsrail ittifakına karşı ortak cephede durmaları çok daha büyük bir engel oluşturmaktadır. Dolayısıyla bu ortak cephenin bozulması, her birinin yalnızlaştırılıp zayıflatılması gerekir ki kolay aşılabilsinler.
Bush başkanlığındaki ABD, Irak’ı işgal ettikten sonra sürekli Suriye ve İran’a saldırıda bulunacağını dile getiriyordu. Hatta o dönemler Suriye ciddi bir şekilde bunun telaşına girmişti, Şam alarm içindeydi, dayanışma çadırları kurulmuştu, sokaklarında sürekli gösteriler ve yürüyüşler yapılarak ABD ve İsrail karşıtı sloganlar atılıyor ve ‘Suriye’nin koruyucusu Allah’tır’ afişleri asılıyordu.
Öte yandan İran’a saldırı o kadar gündeme getiriliyordu ki, savaşın başlamasının an meselesi olduğu düşünülüyordu. Her gün gazete ve TV haberlerinde bununla ilgili senaryolar yazılıyor ve konuşuluyordu.
Hizbullah’a karşı Sinyora hükümeti her türlü yardımı gördü, özellikle askeri yardımı fazlasıyla gördü. Hizbullah silahtan arındırılmak istendi, üzerine gidildi, 2006 yazında İsrail eliyle yok edilmek istendi. Ancak 33 gün süren sıcak savaşta bu yöndeki bütün hesaplar alt üst oldu.
Hamas, Filistin’de meşru bir şekilde seçimleri kazanarak başa gelmesine rağmen şiddetli bir tepkiyle karşılandı, hükümeti tanınmadı, daha önce yapılan yardımlar kesildi, hiçbir haklı gerekçesi olmamasına ve siyasi hiçbir gereklilik arzetmemesine rağmen Abbas eliyle ayrı bir hükümet teşkil edildi. Tamamen köşeye sıkıştırılan Hamas, Gazze’yi kontrolüne almak zorunda kaldı, bu sefer de her taraftan tam bir ambargoya tabi tutuldu. İsrail ve ABD bir yandan Abbas’ın meşru olmayan hükümetine her türlü askeri ve ekonomik yardımı yaparken diğer yandan Gazze’yi her bakımdan dünyadan tecrit etmeye ve sindirmeye çalıştı ve halen de çalışmaktadır.
Bütün bunlar, yukarıda da ifade edildiği gibi ABD-İsrail ittifakının Ortadoğu’daki çıkarları ve uygulamak istedikleri planlarının önünde birer engel olarak gördükleri cepheyi dağıtma girişimleridir.
İşte İsrail’in Suriye ile anlaşma yollarını araması da bu sebeplerden ötürüdür. ABD-İsrail cephesine karşı İran-Suriye-Hizbullah-Hamas cephesinin dağıtılması ve zayıflatılması istenmektedir.
İsrail Suriye’ye Golan tepelerini verecek ve karşılığında ise şunları isteyecek: Suriye; İran, Hizbullah ve Hamas'tan uzak duracak, Halid Meşal'i de sınır dışı edecek…
ABD’nin isteği doğrultusunda Türkiye de İsrail ve Suriye arasında arabuluculuk yapmaktadır. Her ne kadar bu arabuluculuk barış girişimleri olarak lanse ediliyor olsa ve İsrail’in Suriye ile barış masasına oturmak istediği söylense de, işin aslı İsrail ve ABD’nin Ortadoğu’daki çıkarlarının önündeki engelleri bertaraf etmedir ve bu yönde yapılan girişimler buna hizmet etmektedir.
Öte yandan Suriye de olan bitenlerin farkındadır. Bu yüzden adımlarını dikkatli atmaktadır. Bunu Siyonist basın da biliyor olacak ki, ABD'nin Güney Carolina eyaletinde yayın yapan Charleston Post and Courier gazetesi, Türkiye'nin arabuluculuğunu yaptığı İsrail ile Suriye görüşmelerine değindi ve “Suriye'nin asıl hedefi Golan tepelerini geri almaktan daha fazla” diye yazdı.
Barış elbette ki iyidir. Özellikle içinden kan ve gözyaşının hiç bitmediği Ortadoğu’da barışın tesis edilmesi son derece güzel ve yerindedir. Ancak barış adına sadece ABD ve İsrail çıkarlarına hizmet eden plan ve projelerin oturtulmaya çalışılması da en az o kadar çirkin ve adaletsizliktir.
İsrail’in amacının Suriye ile barış yapması olmadığı, ABD’nin, İsrail’in de onayladığı ortak çıkarları doğrultusunda Ortadoğu’ya şekil vermekte ısrar ettiği ve bu amaçla İran, Suriye, Hizbullah ve Hamas’ı etkisizleştirmek istediği gerçeğini, Bush’un ifadeleri de açıkça teyit etmektedir.
Geçenlerde İsrail’in 60. kuruluş yıldönümüne katılan Bush, buradaki konuşmasında niyetlerini ve hedeflerini açığa çıkardı. Konuşmasında; "İran'ın lideri, Ortadoğu'yu ortaçağa döndürmeyi hayal ediyor. ABD, İran'ın nükleer silah arzularına karşı sıkı şekilde yanınızda olacak.'' Dedi. Görev süresi bitmeden İran'a harekat yapma güvencesi de veren Bush, tarihte İsrail'i düşmanlarına karşı koruyan ve Romalılar tarafından yıkılan surları (MASADA) referans gösterip, “size söz veriyorum MASADA bir daha düşmeyecek” diyerek ant içti.
Diğer taraftan ABD ve İsrailli bazı çevreler saldırı için oldukça sabırsız. Daha şimdiden İsrail, “İran'a deniz ambargosu uygulayalım, Basra Körfezin'de İran'ın ticari gemilerini durduralım, havaalanlarına İran devlet adamlarını ve işadamlarını almayalım” türü öneriler yapmaya başladı.
Her ne hikmetse ABD ve İsrail’in çıkarları söz konusu olunca her şey mübah oluyor. Yoksa ne İran, ne Suriye, ne Hizbullah ve ne de Hamas, ne uluslar arası camiada ne de yerel bazda suçlanabilecek hal üzere değiller. Şu ana kadar Suriye ve İran hakkında ABD ve İsrail’in iddia ettikleri şeyler tamamen bahanedir. İran, şu ana kadar suçlandığı nükleer silahlar konusunda iddia edilen hususların doğru olmadığını bizzat ABD’li yetkililer dile getirdiler. ABD’nin önde gelen istihbarat örgütlerinin ortak raporları da bunu açıkça ortaya koydu.
Hamas da Hizbullah da kendi ülkeleri içinde faaliyet gösteren güçlerdir. Üstelik Hamas kendi ülkesi olan Filistin’de halkın oylarını alarak Hükümet oldu. Hizbullah da aynı şekilde kendi ülkesinde mecliste temsil hakkına sahip olan meşru bir güçtür. Milletvekilleri bulunmakta, Hükümet kararlarına müdahale edebilmekte, mecliste faaliyet yürütmektedir.
Hal böyleyken, hangi gerekçelerle bu devlet ve güçler terör olarak nitelendirilebilir ve faaliyetleri terörist olarak ifade edilebilir? Peki meşruiyet nedir? Bunu kim veya kimler belirliyor? ABD ve İsrail’in çıkarlarına ters düşen ve onların egemenliğini kabul etmeyenler meşruiyetini mi kaybediyor?
Aslında ise; hakkın kuvvetten yana olduğu görüşünü esas alan ABD ve İsrail’in meşru olmadığıdır. Çünkü bunlar hakkın ve aklın kuvvetiyle değil, kuvvetin aklıyla hareket ediyorlar.
