| Asrımızda herhangi bir amaçla kurulan ve mücadele veren örgütler ve yapılar modern anlamda “ Öz eleştiri(otokritik)” diye bir kavram geliştirmişler. Yani belli dönemlerde bu yapıların yetkili kurumları toplanarak kendi faaliyetlerini hem müspet hem de menfi (tenkit) bir bakışla değerlendirirler. Güzel bir yöntem olup örgüt ve yapılar için çok faydalıdır. İslami hareketler açısından ise bu; hem fert için hem de teşkilat (cemaat) için İslami bir gerekliliktir. İslami literatürde buna “Muhasebe” denir. Fert olsun, cemaat olsun sürekli kendinin ve cemaatinin hem geçmiş hem de içinde bulunulan anın muhasebesini yaparak; eğer doğru hareket etmiş, İslami mükellefiyet ve vecibelerini yerine getirmiş, cemaatsel görev ve sorumluluklarını yerine getirmiş ise yüce Allah’a şükredip bunları daha da müyesser kılmasını ve daima muvaffakiyet vermesini diler. Yok eğer, kişisel mükellefiyet ve vecibelerini yerine getirmemiş, cemaatsel görev ve sorumluluklarını yerine getirmemiş, hata yapmış, gevşeklik göstermiş, hakkını verememiş ise yüce Allaha karşı mahcubiyet duyar, tövbe ve istiğfarda bulunur, bunların neticeleri üzerinde tefekkür eder, taksiratından dolayı oluşabilecek zararları ve nihayet mahkeme-i Kübra’da vereceği hesap üzerinde durur. Cemaat de aynı şekilde yetkili kurumları ile bu minvalde muhasebesini yapar. İslami harekette bunun belli dönemlerde değil de sürekli yapılması gerekir. Hizbullah cemaati muhasebeye özel bir önem verip bunu hem prensip haline getirmiş hem de pratikte sağlam bir temele oturtarak düzenli bir mekanizma haline getirmiştir. 17 Ocak 2000 Beykoz operasyonundan sonra Hizbullah'ın özeleştiri yapması gerektiği, hala geçmişini savunmaya devam ettiği hususları da zaman zaman kamuoyuna yansıdı, şimdi de böyle düşünenler vardır. Hizbullah cemaati adına bu hususlarda söz söyleyecek durumda değilim. Mademki kamuoyunda dile getiriliyor ben bu minval üzere meseleye bakacağım. Görelim bakalım geçmişinde ne yapmış?! Yaptıkları yanlış veya hata mıydı?! Madem konuyu açtık, o zaman işi baştan alalım. Her kes ve her kesim kendi cephesinden ve kendi gözlükleriyle olaya yaklaşmaktadır. Eleştiri ve değerlendirmeleri kendi anlayışları doğrultusundadır.  Halbuki bir olay, bir olgu veya bir kurum hakkında değerlendirme yapılırken öncelikle onu asıl kaynağından araştırıp bilmek, tanımak gerekir ki, doğru bir kanata varılabilsin. Bugün artık rahatlıkla bu kaynaklara ulaşılabildiğini görüyoruz. Öncelikle belirtelim ki, bu dünyada Allah’ın peygamberleri dışında kimse hatalardan beri değildir. Gerek fertleri, gerekse cemaatleri hatalardan ve yanlışlardan beri saymak doğru değildir. Asıl önemli olan ise bilerek hata yapmamaktır. 70-80 yıllık ceberut Kemalist rejimin zulüm, baskı ve asimilasyonla halkımızın milli ve İslami kimliğini inkar ettiği, dinini, kültürünü, örf ve adetlerini yok etmeye çalıştığı, materyalist ve komünist zihniyetli beşeri örgütlerin Allah’ı inkar ve dini afyon görme ekseninde geliştirdikleri ırkçı ve menfi milliyetçi mücadeleleriyle halkımızı yanlış yola sevkettikleri bir dönemde Hizbullah cemaati mücadele sahnesine çıkmıştır. Siyasi partilerin arka bahçelerine sığınarak bu partilerin gölgesinde İslam'a hizmet edilemeyeceğini, bağımsız ve nebevi bir metoda sarılarak ancak İslami bir mücadele verilebileceği gerçeğini görerek cemaatleşme yoluna gitmiştir. Medrese eğitimine taze bir kan getirerek klasik görünümden uzaklaştırarak ilmi ve siyasi ufukları geniş alimlerin, medrese ilmini müsbet ilimlerle birleştirerek aydın insanların yetişmesine vesile oldu. Tercüme ve neşriyat yoluyla özellikle genç nesillerin bilinçlenmesini ve İslami şuura kavuşmasını sağladı. Bu sayede İslami kimliğine, kültürüne, örf ve adetlerine yönelik Kemalist rejimin inkar, red ve asimilasyoncu politikalarını boşa çıkardı. Müslümanları başıboşluktan kurtararak onları bir güç haline getirdi. Binlerce insanın yanlış ve kötü yollardan dönmesine ve hidayeti bulmasına vesile oldu. Değerli cevherlerin ortaya çıkmasını ve milletimize faydalı olmasını sağladı. Şimdi geriye dönüp baktığımızda bunları yanlış veya hata olarak görebiliyor muyuz? Veya Müslümanlar başıboş, dağınık, üzerinde oturdukları İslam definesinden bihaber kalıp hep birilerinnin oyuncağı durumunda kalsaydı daha mı iyiydi? Yavaş yavaş sistemin içine çekilip tamamen dejenere olmaları ve yem olarak yutulmaları iyi mi olacaktı???.... İnşallah bir sonraki bölümde devam edeceğiz. İşi baştan ele aldık bu nedenle uzadı ama inşallah sırasıyla önemli konulara tek tek değineceğim.
Selam ve dua ile….
Said GABARİ |
