Çağın en yıkılmaz duvarlarının,

İnkârın en geçilmez kalelerinin önünde

Mavzerimi kuşanmış bir asker gibiyim

Gönlümü O’nun gönlünden aldım

Ruhumu O’nun ruhundan

Çiçeklerin en zarif yaprakları

Gülistana dönüşür tenimde

O’nun adıyla!

Gün üşür

Dağ yalnızlık saatleriyle titretir omuzlarını

Yedi alem cevelana tutuşur

Şimşek gibi çarpar,

Yalınayak çocukların iki büklüm yüreği!

Savaş meydanlarını ürkütür,

Savaşçı kılıçların çalımlı sesi!

O’nun adıyla!

Müslüman,

İsyan adamıdır!

Firavun’un en kibirli damarına

Musa’nın asasıyla vurur!

Davud’un sapanından çıkan taşın,

Hesabıyla oturur isyan sofralarına!

Bir yudum nefes için,

Onurlu bir ses için,

Siper eder gövdesini

O’nun adıyla!

Hicran yüklü saatlerin koynunda

Sessiz bir sarhoşluğa gömülür düşlerim

Tufanların kucağına düşer umut edilen umut

Bir türkü yükselir ölüm üstüne

Çağın en onulmaz ruhu,

İsyan dağlarının yamacına tutunur

Gün, en kutsal saatleriyle

Yoğrulur imanın uçsuz bucaksız ufuklarında

O’nun adıyla!

Omuzlarım iki büklüm

Bin parçaya bölünür tenimin en savunmasız yerleri

İman ateşiyle tutuşur namuslu yürekler

Yoluna toprak olduğum,

Gönlümün en tepesine oturttuğum yar!

Umut akar üstüme merhamet pınarından

Ruhumda isyan çiçekleri yeşerir

Sabırla kuşanır en kavgacı yanlarım

O’nun adıyla!

Kalbime akar,

Kalbinden akan sevda!

Uğursuz toprak sancılarla boğuşur

Ölümle sarmaş dolaş biteviye hayatlar,

Korku imparatorluğunda isyanlara tutuşur!

Yitirilen hedeflerin ortasında

İnancın ruhuyla canlanır yüreğim

Kudüs’ten, Bosna’dan, Çeçenya’ya

Yedi cihana açılır

O’nun adıyla!

Rahmet yağar üstüme Kibriyadan

Ruhuma dokunan el,

Baharın en müstesna yüzüyle donatır

Fıtrat ülkesine kurulur yüreğim

Kuşanır uçsuz bucaksız ufuklarım Eyyub'un sabrıyla

Dağılır hayatı esir alan ölüm tılsımı

Bereketle tutuşur yeryüzü

Yitirilen bütün kelimelere

Kaybolan bütün umutlara

Can gelir yeniden

O’nun adıyla!

ABDULLAH ŞAFAK