Bir Ayet:
Gözleri horluktan asagi düsmüs bir halde kendilerini zillet bürür. Halbuki onlar, sapasaglam iken de secdeye davet ediliyorlardi (fakat yine secde etmiyorlardi). Kalem/43
Bir Hadis: Müslüman, dilinden ve elinden diğer müslümanların güvende olduğu, mü’min de insanların malları ve canları hususunda kendisine güvendiği kişidir. (Tirmizi, İman 12)
İSLAM’A KARŞI LAİK KÜRTLERDEN LAİK KEMALİSTLERE İTTİFAK ÇOĞRISI. M. ZEKİ GÜNEY
Bınavê Xuda’yê Mihrîbân
30 yıldır onbinlerce Kürt insanın canına, telafisi mümkün olmayan sosyal ve ekonomik kayıplara mal olan nihai hedeflerden tamamen vazgeçtiğini ilan eden PKK’nın bu tavrını; “başaramadılar” şeklinde bir yere kadar yorumlamak mümkündür. Ancak 30 yıldan beridir Kürt halkına vaat ettikleri bütün hedefleri ve bu hedefler uğruna ödenen bunca bedeli “Kemalist rejim güçleriyle ittifak kurma gayretlerine dönüştürmeleri”, hele hele Kürt halkı içerisinde İslami yükselişi buna gerekçe göstererek yapmayı, Müslüman Kürt halkına ihanetten başka bir şey değildir. Eğer nihai hedefiniz Laik Kemalizm ile birleşmek ve bütünleşmek idiyse ödenen bunca bedele ne gerek vardı? Bunun hesabını nasıl vereceksiniz? Kürtlerin Müslüman bir halk, dinine bağlı ve dini ile barışık olduğunu bilmiyor musunuz? Yoksa bütün gayretleriniz, Müslüman Kürtleri dininden uzaklaştırıp laik-Kemalist bir çizgiye getirmek miydi? Bunu başaramayınca “siyasal İslam yük-seliyor, bu tehlikeye karşı el ele verme zamanı gelmedi mi?” diye laik Kemalizm’den imdadınıza koşmasını mı bekliyorsunuz?
Bir yandan Kürdistan’daki Hizbullahi Müslümanların rejim güçleri ile ilintili olduğunu her fırsatta dile getirirken bir yandan da bu Müslümanları ve bölgedeki İslami yükselişi her vesileyle rejim güçlerine ispiyon edip bunlara karşı ittifak kurma çağrısı yapmak ise; bu zihniyetin Müslüman Kürtleri özünden ve dininden uzaklaştırmakla görevli olduklarını göstermektedir. 80 yıl boyunca bütün zulüm, baskı ve asimilasyon gayretlerine rağmen Müslüman Kürtleri özünden ve dininden döndüremeyen TC rejiminin bu projesini, 15-20 yıl gibi kısa bir sürede teori ve pratikte gerçekleştirerek gerçek hedeflerinin ne olduğunu, gelinen nokta itibariyle ispatlamaktadır.
Uzun bir süredir PKK, bütün kurum ve kuruluşlarıyla ağız birliği etmiş, liderlerinin verdiği talimatla hem Hizbullahi Müslümanları devlet ile ilintilendirmekte, “Hizbullah pratiğini unutturmayın” diyerek toplum içerisinde gerginlik ve çatışma ortamı yaratmakta, hem devletin istih-barat birimlerinden daha detaylı raporlar hazırlayarak medya vasıtasıyla resmi mercilere iletip adeta savcıları göreve çağırmakta, hem de Müslümanları ve İslami yükselişi “siyasal İslam geliyor” diyerek Kemalizm’in tehlikeye girdiğini dile getirip ittifak çağrıları yapmaktadır. Doğrusu istikrar ve istikamet sahibi hiçbir hareket böylesi basitliklere ve böylesi çelişkilere düşmez. Kimlerle mesai geçirdiği malum olan liderlerinin histerik hallerini, siyasi parti ve medya kuruluşlarının başına getirdikleri siyasi feraset ve basiretten yoksun, toplumsal değerlere lakayt, temsilde liyakatsiz, militarist, körü körüne bir bağlılık anlayışından başka bir vasıfları olmayanların tavırları, özleriyle bağdaştığından bir yere kadar kendilerine yakışmaktadır. Ancak toplumumuzu tanıyan, hassasiyetlerini bilen, geçmişe dayalı tecrübeleri olanların böylesi çelişkilere ve basitliklere düşmeleri veya seyirci kalmaları makul görülemeyeceği gibi, “çaresiz ve bir çıkmazın içerisindedirler” şeklinde ancak yorumlanabilir. Eğer bunlar, cesaret gösterip mevcut statükonun dışına çıkmaz, gerekli olan tutarlı bir duruş sergilemezlerse bu gidişatın içerisinde eriyip gidecekler.
Bölgede, Müslümanların kendilerine yönelik fiili ve sözlü bir saldırıları yok iken, direkt veya dolaylı olarak aleyhlerinde yaptıkları hiçbir faaliyetleri söz konusu değil iken buna rağmen sürekli Müslümanları ispiyon edip hedef göstermeleri, karalayıp aslı astarı olmayan iddialarla itham etmeleri, bir yönüyle de gerekçe gösterip rejim güçlerine ittifak çağrıları yaparak yardım beklemelerinin en basit izahı; sona doğru gidişin endişesinden, eteklerinin tutuşması ve bu nedenle telaşa kapılmalarıdır.
Acaba Kürt ve Kürdistan üzerinden yaptıkları siyaset, yürüttükleri politika, uyguladıkları terörizm pratiği ile Kürtlerin tabii haklarını provoke edip, asıl hedefinden saptırıp rejim ile bütünleştirme amacını mı güdüyorlar! Sükûnetin var olduğu anlarda şiddeti tırmandırmak için provokatif eylemlere girişmeleri, Kürt kentlerinde masum halka karşı bombalama eylemlerini gerçekleştirmeleri, hiçbir gerekçe yok iken Müslümanları hedef gösterip toplumsal gerginlik oluşturmaları kimin çıkarlarına ve neye hizmettir? Bu tavırları ve takip ettikleri metot; Kürt halkının tabii haklarına hizmet etmekten çok zarar vermektedir.
Bunlar, 91-95 yılları arasında bölgenin Hizbullahi Müslümanlarına dayattıkları zoraki bir çatışma ile binlerce insanın kanının akıtılmasına sebep oldular. Bütün gayretlere rağmen önlenemeyen bu çatışmadan en çok kendileri başta olmak üzere Müslümanlar da dâhil genel olarak Kürt halkı zarar gördü. O gün nasıl ki yanlış tavır ve tutumlarından dolayı en büyük zararı kendileri görmüş ise bu gün de bu yanlışlıklarında ısrar etmeleri durumunda ve bölge Müslümanları da karşı propaganda ile karşılık verirlerse yine kendileri kaybedeceklerdir.
Kürt halkı, bunların bu tutumlarını tasvip etmemektedir. Kürt halkının istek ve hassasiyetlerine ehemmiyet vermedikleri için bu tepkileri dikkate almamaktadırlar. Buna rağmen bütün iftira, karalama, itham ve tahriklerine karşı Hizbullahi Müslümanların bu tahriklere ve oyunlara gelmemeleri gerekir. Onlar, milletine ve memleketine Resûlullah (sav)’ın metodu doğrultusunda hizmet etmeli ve bütün bu entrika ve provokasyonlar karşısında uyanık olmalıdırlar. Onlar istiyorlar ki çatışma, gerginlik ve kaos ortamı oluşsun. Ancak onların bu isteği olmayacak ve Müslümanlar, onların bu oyunlarına gelmeyecektir.
Bu saldırgan tutumlarına devam ettikleri takdirde, bunu ittifak kurmak için can attıkları ortaklarının, ortaklık için ön şart olarak ileri sürdükleri şartlardan biri ve bu şartın yerine getirilmesinin gayretleri olarak değerlendirmek gerekir. Yoksa sana düşmanlıkta bulunmayan ve hedef görmeyen Müslümanları, sürekli hedef göstermek, iftira atıp karalamak, itham edip ispiyon etmek, bu güne kadar “Kürtleri inkâr” politikası güden güçlere ittifak çağrıları yapmak ve Kürtlerin aleyhine olan eylemlerde bulunmak başka ne ile ifade edilebilir.
30 yıldır onbinlerce Kürt insanın canına, telafisi mümkün olmayan sosyal ve ekonomik kayıplara mal olan nihai hedeflerden tamamen vazgeçtiğini ilan eden PKK’nın bu tavrını; “başaramadılar” şeklinde bir yere kadar yorumlamak mümkündür. Ancak 30 yıldan beridir Kürt halkına vaat ettikleri bütün hedefleri ve bu hedefler uğruna ödenen bunca bedeli “Kemalist rejim güçleriyle ittifak kurma gayretlerine dönüştürmeleri”, hele hele Kürt halkı içerisinde İslami yükselişi buna gerekçe göstererek yapmayı, Müslüman Kürt halkına ihanetten başka bir şey değildir. Eğer nihai hedefiniz Laik Kemalizm ile birleşmek ve bütünleşmek idiyse ödenen bunca bedele ne gerek vardı? Bunun hesabını nasıl vereceksiniz? Kürtlerin Müslüman bir halk, dinine bağlı ve dini ile barışık olduğunu bilmiyor musunuz? Yoksa bütün gayretleriniz, Müslüman Kürtleri dininden uzaklaştırıp laik-Kemalist bir çizgiye getirmek miydi? Bunu başaramayınca “siyasal İslam yük-seliyor, bu tehlikeye karşı el ele verme zamanı gelmedi mi?” diye laik Kemalizm’den imdadınıza koşmasını mı bekliyorsunuz?
Bunlar, 91-95 yılları arasında bölgenin Hizbullahi Müslümanlarına dayattıkları zoraki bir çatışma ile binlerce insanın kanının akıtılmasına sebep oldular. Bütün gayretlere rağmen önlenemeyen bu çatışmadan en çok kendileri başta olmak üzere Müslümanlar da dâhil genel olarak Kürt halkı zarar gördü. O gün nasıl ki yanlış tavır ve tutumlarından dolayı en büyük zararı kendileri görmüş ise bu gün de bu yanlışlıklarında ısrar etmeleri durumunda ve bölge Müslümanları da karşı propaganda ile karşılık verirlerse yine kendileri kaybedeceklerdir.
