Mustazaflara…

Kabarır günah bulutları
Tepesine boşalır insanlığın
İlhada tutulur kâinat
Hicran boşalır lezzetler ümranından
Hayat, ölümün ince çizgisinde dolaşır
Acı acı kokmaya başlar tatlı meyveler
Bitişe yelken açan yılgın gözler,
Solmaya yüz tutar cevval çehrelerde!
Dökülür hazan yaprakları gibi sımsıcak ümitler!

Hikmet güneşi doğar şarkın lahuti semalarından
Toprak atar koynundaki hercümerci
Tohum tutar en ıssız iklimlerde
Şafağın ongun saatlerinde
Filizlenir masum yüzlü yavrular
Mukaddes avuçlarda büyür
Tevhid asrının asi çocukları!

Direnir günün soğuk çehresine
İsyan yüzlü simalarda açılır
Başkaldırır en hınzır lahzalara
Olgunlaşır sabır mektebinde
Onur kalelerine tırmanır
Kıyam kalemiyle çizer diriliş saatini
Günü en tatlı yerinden kavrar
Aydınlatır dört bucağını,
Zaman denen muammanın!

İsyan andını haykırır hamaset pınarında
Parçalar günahtan bulutları
Çağın sarp yokuşlarında,
Tufanın ortasında vaveyla çeken,
Bir okyanus derinliğinde eriyen,
Ruhları kirleten günün en serin yerlerinde
Acımsı bakışlara dikilir
Kulak kabartır imdat çığlığına
Dağ gibi büyür
Umut olur, kederli yüreklere!

Ahir zaman kıskacında
Ölü çehreler dolaşır
Hayat, mülhit sokakların pejmürde eğlencesi!
Kor bir nümayişe mahkûm zihinler arasından
Yeni bir günle doğdular!
Ellerinde özgürlük meşalesi,
İnkılâp ruhuyla geldiler!
Dokundular insanlığın gayret damarına!
Koca bir tufan koptu
Sarsıldı payeleri karanlık iklimlerin,
Ve çözüldü gâvur yüzlü donuk saatler

Yürüdüler…
Bir kurşun gibi yararak karanlığı
Tevhidin sıcak aydınlığında
Açıldılar hayatın kıyılarına

Azmin yengisidir bu!
Sarsılmayan iradenin,
Belalar okyanusundan damlayan sabrın,
Gülün nazenin teniyle buluştuğu,
Umut çiçeğidir açar yüreklerde!

İsyan şehrinden yükselir kutsal haykırış
İntizarın tevhid yüzlü sancısı
Dağıtır karanlık saatleri!
Zulmeti parçalayan nur ikliminden
Zamanı sarsan sayhalardan
Sancağı yükselir biçarelerin
Hayatın en yumuşak mevsimi
İlk günkü gibi
Doğuşun müjdesiyle gelir.

Çağın mustazaf bilinçleri
Koydular yüreklerini kâinatın orta yerine
Bir daha dönmemek üzere
Yardılar zulmün kalın perdelerini
Bir nur bulutu gibi
Kuşattılar gönül coğrafyasını!

Tufan dalgaları arasından,
Çınar gibi yükselecek tevhid sancağı
Gün yeniden başlayacak
Güneş ilk günkü gibi,
Isıtacak biçare yürekleri!
Mevûdun aydınlığında
Fıtratla buluşacak kainat
Ve yeryüzü yeniden
Barış ülkesine dönecek!

Abdullah ŞAFAK