Bismillahirrahmanirrahim

Geçen yazımda İslam kardeşliğinin bizlere yüklemiş olduğu sorumluluklara değinmiştim. Bu yazımda ise yine önceki konuyla bağlantılı olarak, kardeşliğimize halel getiren hususlara değineceğim inşallah. Bilindiği üzere Allah (cc) ve Resulünün (sav) bizi nehyettiği her şey, zarar, ziyan, huzursuzluk, zulüm, düşmanlık, tefrika gibi olumsuz vasıflar içerir. Bu bağlamda, geçen yazıda ele aldığımız hadisi şerifte geçen ve Müslümanların sakınması gereken hususları özetleyerek konumuza açıklık getirmeye çalışalım:

-Hased
-Aldatma
-Buğz
-Küsme
-Başkasının ticaretini bozma
-Zulüm
-Yardımı kesme
-Yalan konuşma
-Hor görme
-Müslümanın canına kıyma
-Müslümanın malına el koyma
-Müslümanın namusuna göz dikme
-Kötü zan
-Tecessüs…

Bütün bu vasıflar, Müslümanlar arasında olması gereken insicamı bozar, şeytanın emellerine ortam hazırlar ve en korkuncu Müslümanlar arasına büyük fitnelerin ve düşmanlıkların girmesine sebebiyet verir. Bunlar içerisinde en ağır olanı da haksız yere başka bir Müslümanın canına kıymadır. Kardeşin kardeşi öldürme illeti Hz. Adem’in (as) çocuklarına dayanır. Kıskançlık duygularını gemleyemeyen Kabil, şeytanın da teşvik ve dürtüklemesiyle kardeşi Habil’in canına kast eder ve onu öldürür. Bu, insanlık tarihinde dökülen ilk kandır. Bu kan dökme olayı ileride dökülecek olan kardeşkanları için kötü bir çığır olmuştur. Bu olay, insanoğlunun ‘ahsenut- takvim’ vasfı yanında ‘esfeles-safilin’ derekesine de düşebileceğini bize göstermiştir. Ayet ve hadislerde Müslüman kanı dökmenin ne kadar büyük bir zulüm olduğu ve cezasının büyüklüğü hususunda çok bariz açıklamalar mevcuttur. Bu konu ile ilgili bazı ayet ve hadisleri şöyle sıralayabiliriz:

“Kim bir mümini kasden öldürürse cezası, içinde ebediyen kalacağı cehennemdir. Allah ona gazap etmiş, onu lânetlemiş ve onun için büyük bir azap hazırlamıştır. “ (Nisa: 93)

“İşte bu yüzdendir ki İsrailoğulları’na şöyle yazmıştık: “Kim, bir cana veya yeryüzünde bozgunculuk çıkarmaya karşılık olmaksızın (haksız yere) bir cana kıyarsa bütün insanları öldürmüş gibi olur. Her kim bir canı kurtarırsa bütün insanları kurtarmış gibi olur…” (Maide: 32)

“Şüphesiz ki dünyanın zeval bulması (sonunun gelmesi) Allah için Müslüman bir kişinin öldürülmesinden daha hafiftir. “ (Tirmizi)

“Allah’tan başka ilâh olmadığına, benim Allah’ın Rasûlü olduğuma şahidlik eden Müslüman bir kimsenin kanı ancak şu üç husustan birisi dolayısıyla helâl olur: Zina eden evli, cana karşılık can ve dinini terk edip cemaatten ayrılan. “ (Buhari, Müslim)

Müslüman bir şahsın öldürülmesini gerektiren sebepler, ayet ve hadislerde belirlenmiş, İslam alimlerince de bu ayet ve hadislerin ışığında kıyas yoluyla belirlenen sınırlı bazı hallerde ancak olabilir. Bu işi de –nefsi müdafaa dışında–İslami bir otorite yapabilir. Fertler tek başına bu işi yapma yetkisine sahip değildirler.

Günümüzde başkalarını çok rahat bir şekilde tekfir eden anlayış, büyük bir fitne olarak orta yerde durmaktadır. İlimden yoksun, sadece ahkâm ile ilgili bazı ayet ve hadisleri ezberleyerek kendi sığ görüşleriyle insanları tekfir etme davranışı bulaşıcı bir hastalık gibi ümmet içerisinde yayılmış ve dünyanın birçok yerinde Müslümanların canını yakmaya devam etmektedir. Oysa ayet ve hadislerde geçen ve büyük fıkıh alimlerinin belirlemiş olduğu sınırlar dışında hiç kimse başkalarını tekfir etme yetkisine sahip değildir. Bu yetkiyi kendilerinde gören kesimler, İslam ülkelerini işgal eden, Müslümanların mallarını ve canlarını talan eden, Müslümanları kendi hakimiyetleri altında zillet altında yaşamaya zorlayan, Müslümanların zenginlik kaynaklarını kendi menfaatleri doğrultusunda yönlendiren başta ABD olmak üzere diğer emperyalist ülkelerin ekmeklerine yağ sürmekten başka bir iş becermiş değillerdir.

Hadisi şerifte sabittir ki, bir Müslüman diğer bir Müslümanı tekfir ettiğinde, eğer itham ettiği şahısta irtidat özellikleri yoksa bu ithamı yapan şahıs kâfir olur. Yani Müslüman bir kardeşini küfürle itham eden şahsın kendisi kâfir olur. Bu derece korkunç bir sonucu olan tehlikeli bir işe girişmek akıl kârı olmasa gerek.

Bir Müslüman hangi mezhep, meşrep ve cemaate mensup olursa olsun, ne kadar günahkâr olursa olsun, ehl–i kıble olduğu müddetçe ve İslam akidesini bozacak söz ve davranışlara bilinçli olarak girmedikçe tekfir edilemez.

Dinimiz, Müslümanları vahdete, güç birliğine, gerçek kardeşliğe davet ederken, şeytana ve emperyalist düşman güçlere fayda saylayacak bir tavra girmek Müslümana yakışmaz. Hiç kimse Müslümanları bölen, Müslümanlara zarar veren bir tavır içerisine girme hakkına sahip değildir. Müslümanlar olarak tüm zaaf ve eksikliklerimize rağmen birbirimizi kucaklayarak gücümüzü toparlamak ve enerjimizi işgalci, zalim düşmanlarımızı def etmeye yönelik kullanmak zorundayız.

Bu duygu ve temennilerle Allah'a (cc) emanet olunuz.

Kerim Yararlı