Arap dünyasının önemli iki ülkesinin tepesinde koltuğa yapışıp bir türlü bırakmayan iki yaşlı hükmetmektedir. 1981 yılında Mısır’da yönetiminin tepesine getirilen hava kuvvetleri generali 82 yaşındaki Hüsnü Mübarek’in hasta olduğu haberleri uzun süredir gazetelerin sayfalarını süslemektedir.
Arap dünyasının en zengin ülkesi Arabistan’ın başındaki 86 yaşındaki Kral Abdullah ise beş yıldır yönetimi elinde bulundurmaktadır. Bölgede daha önce bazı ülkelerde olduğu gibi fazla da uzun olmayan bir zamanda bu iki ülkenin yönetiminin ecel tarafından değiştirileceği beklenmektedir. Bu yaşlı adamlar kendilerinden sonraki yöneticilerin hazırlanış sürecini kontrol etmeye çalışıyorlar. Mübarek, yıllardır oğlu Cemal’i kendisinden sonra cumhurbaşkanlığına hazırlıyor. Kral Abdullah’ın veliahtı ve halefi ise hayatta kalan 18 kardeşinden birisidir. Oysa bu şahıs uzun zamandır hastadır. Ancak bu işi yapacak başka kardeşleri de bulunmaktadır.

Ardı arkası kesilmeyen baskınlar ve sonu gelmeyen zulümden sonra Mısır hükümeti muhalefetini susturmayı başardı. Suudi Arabistan’da da muhalefetten ses çıkmamaktadır. Yaşlı yöneticilerin acımasız ve zalim tutumlarından dolayı bu ülkelerin halklarına büyük zararlar dokundu. Bu zalim diktatöre yöneltilecek en küçük bir eleştiri bile büyük bedeller gerektirmektedir.

Mısır ve Arabistan Batı için çok büyük önem arz etmektedir. Enerji ve güvenlik alanında Batının bu iki ülkeye şiddetle ihtiyacı var. Mısır ve Suudi Arabistan’daki diktatör rejimlere ve halka yönelik ardı arkası gelmeyen zulümlere rağmen Batının en iyi iki müttefiki durumunda olup, demokrasi ve insan hakları havariliği yapan Batının bu rejimlerle hiçbir sorunu bulunmamaktadır. Bu rejimlerin yıkılmasıyla menfaatlerinin tehlikeye düşeceğine inanmaktadır. Bu ülkelerin yönetimlerinde göz boyama gibi küçük bir değişikliğe gidilmesini istemekle ancak diktatör yönetimlerin varlığını sürdürmelerinden rahatsızlık duymamaktadır. Göz boyayan küçük değişikliklerle bu ülkelerdeki rejimlerin tehlikeden kurtulması sağlanacak ve Batının menfaatlerine de zarar dokunmayacak.

Arap dünyasının hükümet sorunu sadece bu iki ülkeyle sınırlı değil. Müslüman Arap halkları uzun yıllardır zalim ve facir hükümetler yüzünden büyük musibetlerle karşı karşıya kaldılar. Her ne kadar bu ülkeler petrolün büyük nimetlerinden faydalansalar da, petrol sadece kral aileleri ve yönetici tabakalarına büyük servetler sunarken, bu servetlerden mahrum bırakılan Müslüman halkın hayatı ise zor şartlarda devam etmektedir.

22 Arap ülkesinden hiç birinde halkın kendi iradesi doğrultusunda özgürce yaşadığı bir yönetime rastlamak mümkün değil. Krallığın ve ölüme kadar cumhurbaşkanlığının bulunmadığı sadece Lübnan’dır. Bu ülke, kabilesel, dinsel ve mezhepsel grupların yoğun iktidar mücadelesi altındadır. Saddam’la birlikte büyük bir karanlığa gömülen Irak, Batı ülkelerinin işgalinden sonra büyük yıkımlarla karşı karşıya bırakıldı. Saddam’la birlikte değişikliğe gidilen yönetimle birlikte bugün Irak’ta halkın sandığa gidip yöneticilerini seçmeye çalışmasına rağmen fesat, terör, istikbar ve zulüm aralıksız devam etmektedir. İşgalcilerin varlığı zulmü zirveye tırmandırmakta, halkın hayatını büyük bir çıkmazla yüzleştirmektedir.

60 yıldır Siyonizmin zulmü altında inleyen Filistin halkı sandığa gittiği 2006 yılında hükümetini seçti. İslami direniş hareketi Hamas’ı hükümete getiren halkın bu tercihi Filistin halkının düşmanları tarafından büyük bir tepkiyle karşılandı. Bu tercihi yaptığı için cezalandırılan Filistin halkını yıllardır kan kusturulmaktadır.

Fas ve Kuveyt gibi ülkelerde seçim sistemi olmasına rağmen asıl yönetim kralların elindedir. Krallık yerine cumhuriyet ile yönetilen ülkelerde ise değişen sadece yönetimin ismidir. Örneğin Suriye ve Libya’da cumhuriyet ismi kullanılmasına rağmen krallık sistemi aynen devam etmektedir.

Her yönüyle gelişmeye müsait Mısır, istibdat rejiminden dolayı geri kalmaktadır. Dünyanın en fazla petrolüne sahip Arabistan’a akan petrodolarlara rağmen bu ülkede kalkınma ve gelişmeden eser bulunmamaktadır rastlanmamaktadır. Arabistan kralı eğitimden yoksun halkın eğitimi için girişimlerini henüz yeni başlatmaktadır. Cidde’nin yakınlarında yeni bir üniversite açmak için 12 milyar dolardan fazla para harcandı. Hızlı tren gibi bir proje için milyarlarca dolar para harcamayı tasarlamaktadır.

Mısır ve Arabistan gibi kapalı rejimlerinde saltanat sahipleri arasındaki iktidar mücadeleleri, başını alıp yürüyen fesat ve halka yapılan zulüm doğrudan halkın hayatına yansımaktadır. Baskı ve zulme rağmen internet, cep telefonları, hızlı ve kolay seyahatler baskıcı rejimlerin halk üzerindeki hegemonyasını zorlamaktadır.

İslam dünyasının iki önemli ülkesi olan Mısır ve Arabistan halklarının arzuladığı özgürce yönetimlere kavuşması fazla da kolay görünmemektedir. Bu ülkelerde İslam’ın hâkim olma ihtimali öteden beri Batının korkulu rüyasını oluşturuyordu. Batı dünyası, İslam’ın hâkim olması yerine baskıcı ve zulüm sistemlerini tercihten çekinmemektedir.

Zaten Mısır hükümetinin öteden beri devam eden baskıcı, engelleyici ve zorba tutumu olmasaydı Mısır halkı İhvan-ı Müslimin’i iktidara çoktan getirmiş olacaktı. Mısır rejiminin ve müttefiki Batılı ülkelerin korkularından biri İhvan’ın seçim yoluyla hükümeti ele geçirmesidir. Hükümeti ele geçirecek İhvan’ın yönetimi bir daha bırakmayacağı en büyük endişelerini oluşturduğu için, İhvan’ı engelleyecek bütün tedbirler alınmaktadır.

Suudi rejimi, Mısır gibi ülkedeki İslami kesimlerden dolayı kendisini emniyette görmemektedir. Batılılar için İslami bir yönetimin başa gelmesi diktatör Suudi yönetiminden çok daha kötü bir durumdur. Dolayısıyla diktatör Suudi yönetiminin varlığını sürdürmesi için her türlü çaba sarf edilmektedir.

Mısır’da öteden beri güçlü olan ve halk arasında büyük desteği bulunan İhvan-ı Müslimin’in bastırılması, ahmakça ve akılsızca bir tutumdu. Binlerce İhvan üyesi Mısır zindanlarında bulunmaktadır. Bunların çoğu ağır işkencelerle karşılaştı. Buna karşın Mısır İhvan’ı sürekli barış içerikli açıklamalarda bulunmayı tercih etti. Ülkede karışıklık çıkarmamak için yoğun çaba harcadı. Seçimlerde halktan oy istedi. Oysa diktatör Mısır rejimi İhvan’ın en tabii ve kanuni isteklerini kanunsuzlukla, şiddetle ve zorbalıkla engellemeye çalıştı.

Baskıcı Mısır hükümetinin yıllardır devam eden zulmüne son verip Müslüman halka insani muamelede bulunması zorunludur. Halkın başında sopa tutarak ve zulmederek ülke yönetilmez. Mısır halkı herkes gibi özgürce yaşamak ve yöneticilerini kendi iradesiyle seçmek istiyor. Tehdit ederek, zindanlara doldurarak, işkence ederek ve öldürerek muhaliflerini engellemeye çalışan rejimlerin sonu tarih boyunca felaket olmuştur. Aynı siyaseti devam ettirirse Mısır rejiminin de sonu felaket olacaktır.

Arabistan kralı, 80’ni geçmiş hasta kardeşlerine ülke yönetimini bırakacağı yerde, onlarca yıllık baskıcı yönetimden sonra halkın kendisini yöneteceği sisteme kapıyı aralamalıdır. Zulüm hiçbir yerde ebedi olmadığı gibi Arabistan’da da olmayacak. İnsani adımların atılmaması durumunda fazla da uzan olmayan bir zamanda setler yıkılacak, zulmedenler halkın büyük okyanusunda boğulacaklar.

Müslüman Arap halklarının bugün en fazla ihtiyaç duyduğu şey, kanunlara dayalı hükümet, bağımsız yargı, basın özgürlüğü, insan hakları, hakim tabakanın tekelinde bulundurduğu pazarların halka açılması, eğitim sisteminin değişmesi ve insani ve İslami bir yönetim biçimidir. Her şeyden önce bu ülkelerde insanların özgürlüğünü yok eden istibdat rejimi değiştirilmelidir. Arap sözlüğünde adaletin tarifi çok yücedir. Arap ülkelerinde her şeyden önce adalet bütün alanlara hakim olmalıdır. Oysa bugün Arap ülkelerinden hiçbiri buna hazır görünmemektedir.

Yazan: Ali Kesmayi
Kaynak: Jamejam Gazetesi
Çeviren: Ahmet Dağcı