Gazze’deki 22 günlük savaşın ışığında Arap dünyasının durumunun değerlendirilmesi ve bu çerçevede bazı kararların alınması için Arap ülkelerinin yöneticilerinin oturumunun ileriki günlerde gerçekleşmesi bekleniyor.

Göze ilk çarpan durum, Arap dünyasının gaflet uykusundan uyandığı, Gazze savaşında yükselen şiddetli alevlerden çıkan tepkiler karşısında pişmanlık duyduğu ve usule uygun olmayan tutum ve davranışlarını telafi etmeye doğru bir tutum içinde olduğu görünmektedir. Burada kafaları karıştıran önemli soru, acaba Arap dünyası Gazze olayında utanç sessizliği ve kararsızlığından dolayı pişman mıdır? Yoksa tuttuğu utanç yolunu devam ettirmek için yeni kararlara mı hazırlanıyor?

Arap Birliği başkanı Amr Musa, Gazze faciasından sonra bu birliğin başkanlığından istifa edebileceğini gündeme getirdi. Arap cehpesinde içteki parçalanma ve Arap ülkelerinin iki cephe haline gelmesi üzerine şu cümleleri dile getirmektedir: “Gerçekten Arap dünyası çirkin bir çehre ortaya koymuş ve her an kırılmayla karşı karşıya kalmıştır. Gelecek toplantıda parçalanma izale edilemezse görevi terketmem en iyisidir. Belki başka biri bu kırılmaları telafi edip aradaki parçalanmaları giderebilir.”

Amr Musa, sürekli olarak Arap menfaati doğrultusunda hareket ettiğini ve hiçbir şekilde bulunduğu çizgiyi değiştirmediğini iddia etmektedir. Ancak ciddi bir soru kafaları kurcalamaktadır. Gerçekten Arap birliğinin konumu ve hareketleri Arapların maslahatı ve menfaatleri çerçevesinde mi olmuştur?

Bu noktanın önemli kısmı, Kahire’nin Camp David rejiminin, Filistin olayında ve Gazze faciasında gösterdiği hassasiyetlerden dolayı İran İslam Cumhuriyetine karşı çıkışı, Filistin ve Gazze olayının Arapların meselesi olduğunu, İran’ın hassasiyetle bu meseleye yönelmesinin herhangi bir delilinin bulunmadığını ortaya koymasıydı.

Pek çok delil ve karine Kahire rejiminin bu tutumunun geçersizliğini ortaya koymaktadır. Hatta Camp David rejiminin elebaşları, eylem alanında bu iddialarına en küçük bir inancı taşımadıklarını göstermişlerdir.

Filistin meselesi ve Gazze faciası sadece Araplara has bir konuysa, Siyonist ordu Gazze’ye saldırıp burayı şiddetlice bombardımana tabi tuttuğu günlerde Mübarek ve Kahire rejimi Gazze’nin mazlum halkının imdadına koşmadıkları gibi, Refah sınır kapısını kapalı tutarak ve Duha’da Arap ülkelerinin acilen toplanmalarına muhalefet ederek Gazze’de direnişin yenilgiye uğraması için zemin hazırlamaya ve işgalcileri zafere ulaştırmaya çalışmalarının sebebi neydi? Filistin olayı ve Gazze’deki soykırım sadece Araplara has bir konuysa Mübarek’in bizzat Arap ülkelerinin yöneticileriyle irtibat kurup Duha’da gitmelerine engel olması ve onları siyonist rejimin utanç verici cinayetlerine karşı sessizliğe çağırmasının sebebi neydi?.

Gazze faciası sadece Araplara has bir konuysa Mübarek’in lafla dahi olsa Siyonist rejimin Gazze’deki soykırımını kınamaya yanaşmaması ve direnişi de bu orantısız savaşın müsebbibi olarak sayıp bundan dolayı Gazze halkını kınamasının sebebi neydi?

Ancak işin gerçek yönü hem Kahire rejiminin, hem Arap Birliğinin ve hem de Arap saraylarının Gazze’deki facianın derinliğinden haberdar olmaları ve bilinçli bir şekilde Hamas’ın yok edilmesi ve direnişin sona erdirilmesini istemeleriydi. Hatta bu utanç verici isteklerinin gerçeklemesi için işgalcilerle işbirliği ve düşünce birliği içerisindeydiler. Siyonist yöneticiler, Arap yöneticilerinin Gazze’de Hamas’ın ortadan kaldırılması konusunda kendilerini savunduklarını defalarca dile getirdiler. Hatta basına yansıyan bazı haberler, Gazze savaşının masraflarının Arabistan tarafından karşılanarak bu savaşın Gazze halkına dayatıldığı bildiriyordu. İslami direnişin bitirilmesi doğrultusunda Suud ailesinin Siyonistlerin savaş makinelerini harekete geçirdiği sözkonusuydu.

İnsanlık düşmanlarının istekleri doğrultusunda olaylar gerçekleşseydi bugün Siyonist rejimin işgal ettiği topraklarda şenlikler, Arap Saraylarında danslar ve Gazze’de ise yas ve ümitsizlik olacaktı. Ancak Allah Teala, İslam düşmanlarına, bir avuç münafık ve yüzsüz rejimlerin muzaffer olmalarına izin vermedi ve Allah yolunda mücadele eden mücahitleri Allah Teala’nın iradesi doğrultusunda muzaffer kıldı.

Arap saraylarının bu apaçık alametlerden ve bu büyük mucizelerden ibret dersi almaları, en azından bundan sonra mesirlerini değiştirmeleri beklenidi. Ancak, Siyonist rejim tarafından ilan edilen tek taraflı ateşkesten bir saat sonra Kahire rejiminin, Şerm-uş-Şeyh’te Avrupa ve Arap ülkelerinin yöneticilerine ev sahipliği yaptığı toplantıda, kuşatmanın kemale ermesi için Gazze’ye kaçak yollardan silahların geçişini önleme yollarının araştırılması bütün dünyanın gözleri önünde gerçekleşiyordu.

Bu arada Kahire rejimi, başka bir görev ve memuriyet daha yüklendi. Bu rejim, Mahmut Abbas’ın başkanlık görevinin sona ermesi üzerine, Ebu Mazen’ın Filistin’in sözde özerk yönetimine başkanlığını devam ettirmesini ve onun grubu olan hain Fetih’in Gazze’de hakimiyeti ele geçirmesini istedi. Siyonist rejimin 22 günlük savaşta başaramadığı, Mahmut Abbas’ın fitne ve darbe yoluyla gerçekleştiremediği işin başarılması görevi Mübarek’e verilmişti. Kahire bunu Şerm’uş-Şeyh’te gündeme getirip gerçekleştirmeye çalıştıysa da muvaffak olamadı.

Kahire rejimi için çok utanç verici şey, ABD ve Siyonist rejimin dışişleri bakanları Livni ve Rayz’ın, Washington’da Mübarek’in ve Kahire rejiminin memurluğunu ve onların vazifelerini tayin eden bir anlaşmaya imza atmalarıydı. Mübarek, bu emirleri yerine getirmek için bir saat sonra bütün imkânlarını seferber etti. Gazze’ye gıda maddesi sevkiyatında kullanılan yeraltı geçitlerinin Kahire rejimi tarafından bulunup harap edilmesi görevi, Mübarek’in Siyonist rejimin ordusunun üniformasız çırağı olduğunu ortaya koymaktaydı.

Bir gün Gazze faciasına sebep olanların yargılanması sözkonusu olursa, Siyonist rejimle işbirliği içerisindeki hain Arap rejimlerinin yöneticileri, özellikle de Kahire ve Riyad’ın elebeşlarının Gazze’de gerçekleştirilen soykırım ve örgütlü cinayetlere karşılık sorgulanmaları ve cezalandırılmaları gerekir. Gazze faciası, Arap saraylarının cinayetlerinin üzerinden ve Siyonist rejimin dellalarının yüzünden perdeyi kaldırmıştır.

Amr Musa, Arap dünyasının menfaatı ve maslahatı için çalıştığını iddia etse de, gerçekten facianın derinliğinden haberdar olduğu ve Gazze’de meydana gelenlerin Arapların yüz karası saraylılar tarafından açıkça işlenen bir hıyanet olduğu ortadadır. İslami direnişe karşı mürteci Arapların cahilce kinleri ile Siyonist şerli işgalcilerin düşmanlıkları ortaya garip bir görüntü çıkardı. Ancak Allah Teala, bu şerlilerin hedeflerine ulaşmalarına izin vermedi. Gazze çocuklarının bile “Hesbun Allah ve ni’mel vekil” feryatları bir tesadüf değildi. Onlar Allah Teala’yı yardıma çağırıyorlardı, Allah Teala da onlara yardım etti.

Arap ülkelerinin yöneticilerinin yapacakları toplantıda bu konularda neler söylenmek istenecek ve nasıl amel edilecek? Onlar geçmişten ve Gazze’nin hayretlere düşüren hadiselerinden gerekli dersi aldılar mı? Bu dokunaklı ve açık gerçeği itiraf edip geçmişte işlediklerini telafi mi etmek isteyecekler? Yoksa kendi hıyanetlerinin ve şeraretlerinin üstünü örtmek ve şimdiki zillet ve alçaklık yolunu sürdürmek mi istiyecekler? Ancak, Arap saraylarından, Amr Musa’dan ve Arap Birliğinden herhangi bir ümit yok. Yine de Arap dünyasının değişim seyrinin ne tarafa doğru olacağı ve hakim münafıkların hangi yöntemleri seçeceklerine bakmak için beklemek gerekecek.

Kaynak: Cumhuriyé İslami Gazetesi

Sitemiz İçin Çeviren: Ahmet Dağcı