6- VAHDET
Vahdet; bir toplumun hastalıklardan sıyrılması, problemlerinin üstesinden gelmesi, engelleri aşması ve başarıya adım adım yürümesidir. Ayrılık ve parçalaşmışlık ise engellerin altında ezilme, başarısızlık ve etkisizleştirilmedir. Başarılar ve zaferler vahdetle geldiği gibi, başarısızlıklar, darbeler ve yenilgiler parçalanmayla gelir.

Kur’an toplumunu çözülmeyen, çelikten duvar gibi muhkem olan vahdete davet eden Kur’an-ı Kerim, yüreklerin Allah’a iman gölgesinde kaynaşarak sarsılmaz kalelere dönüştürülmesini, Mü’minlerin Allah Teala’nın bu büyük nimetine sıkıca sarılmasını istemektedir. Ayrıca birbirlerinin canına giren düşmanlar iken Allah Teala’nın gönüllerini birbirlerine bağladığı ve onları kardeşlere dönüştürdüğü açıklanmaktadır.

“Hep birlikte Allah'ın ipine (İslâm'a) sımsıkı yapışın; parçalanmayın. Allah'ın size olan nimetini hatırlayın: Hani siz birbirinize düşman kişilerdiniz de O, gönüllerinizi birleştirmişti ve O'nun nimeti sayesinde kardeş kimseler olmuştunuz. Yine siz bir ateş çukurunun tam kenarında iken oradan da sizi O kurtarmıştı. İşte Allah size âyetlerini böyle açıklar ki doğru yolu bulasınız.” (Ali İmran 103)

Allah'ın ipine sarılmaktan kaynaklanan bu kardeşlik, Allah Teala’nın Müslüman cemaate bahşettiği en büyük nimetlerdendir. Bu ihsanını sevdiği kullarına bahşetmiştir. Onlara verdiği bu büyük nimeti zikreden Allah Teala, cahiliyye dönemindeki düşmanlıklarını hatırlatarak, o günlere bir daha dönmemeleri için uyarılarılarda bulunmaktadır.

Medine'de yaşayan Yahudiler, Evs ve Hazreç kabileleri arasında fitne yapıp bu iki kabilenin bağını kopararak düşmanlık ateşini körüklüyorlardı. Ancak İslâm'dan başka hiçbir gücün başaramayacağı, topluca sarıldıkları İslam sayesinde kardeş oldukları, Allah'ın ipinden başkasının bir araya getiremeyeceği kalplerin bir araya getirilmesi suretiyle Allah Teala, bu iki kabilenin kalplerini kaynaştırdı.

Tarihi kinlerin, kabilesel arzuların, menfaatlerin ve ırkçı bağnazlıkların önünde çok küçük kaldığı Allah yolunda kardeşlik, kalpleri bir araya getiren en güçlü çimentodur. İşte bu, Allah Teala’nın sancağı altında safları birleştirerek arzulanan vahdete ulaşmakla kemal noktasını bulur.

Kur'an-ı Kerim, insan yaşamının kaynağı olan kalbe dayanıp “kalplerinizi uzlaştırdı" ibaresiyle derin noktalara nüfuz eder. Böylece kalpleri, Allah'ın iradesi ve eli altındaki görüntüsüyle yansıtır.

Mü’minlerin dışındaki dünyada bütün hesaplar Müslümanların vahdetlerini ve cemaatleşmelerini dağıtma ve parçalama üzerine yapılmaktadır. Medine’de parçalamak için çalışanlar sadece Yahudilerken, bugün bunun üzerine yoğunlaşan çok sayıda yapı bulunmaktadır. Müslümanlar arasında Allah Teala’nın belirlediği çerçevede kardeşlik üzerine bina edilen vahdetin gerçekleşmesiyle İslam ümmetinin yeniden destan yazacağını, zulmün ve zalimlerin buharlaşacağını ve İslam’ın yeniden altın günlerine döneceğini bilen düşmanlar, enerjilerini Müslümanları bölme ve parçalama üzerine yoğunlaştırmaktadır.

Vahdetin bel kemiğini oluşturan yukarıdaki ayet-i kerime incelendiğinde Kur’an toplumunun dayanağı olan üç önemli özellikten bahsettiği görülür:

1- İman:
Allah Teala, her şeyden evvel kamil imana sahip topluluğa hitap etmektedir. Yani bir araya gelmiş, yüreklerini birleştirmiş, İslami vahdet çerçevesinde cemaat olabilmiş topluluk muhatap alınmaktadır. Vahdetin onların imanları gereği olduğunu, Allah’a iman eden herkesin İslam’ın muhkem ve sarsılmaz ipine sımsıkı sarılması, Müslümanların bir beden gibi bütünleşmeleri ve her türlü ayrılıktan kaçınmaları istenir. Bu hakikate dikkat çekilen aşağıdaki ayette ayrılıklar büyük bir tehditle karşılık bulmaktadır.

“Kendilerine apaçık deliller geldikten sonra parçalanıp ayrılığa düşenler gibi olmayın. İşte bunlar için büyük bir azap vardır.” (Ali İmran 105)

Açık deliller gönderilmiş, yol tayin edilmiştir. İman edenlerin İslami cemaat halinde yaşamaları istenmektedir. Cemaat olduktan ve vahdeti gerçekleştirdikten sonra ayrılığa düşenler durumuna düşünce Allah’ın tehdidiyle karşılaşılmaktadır. Deliller geldikten sonra ayrılığa düşenler, dökülenler, boş ve zararlı muhalefetlere girenlerin İslami mücadeleye ve davaya zararları oldukça ağırdır. Allah Teala bunları büyük azapla tehdit etmektedir.

Yani cemaat olmamın ve bir binayı oluşturan tuğlalar gibi iç içe geçmiş bir bütün olmanın ardından gelen parçalanmalar yenilgilerin, dağılmaların ve zilletin habercisidir.

“Hakikaten bu (bütün peygamberler ve onlara iman edenler) bir tek ümmet olarak sizin ümmetinizdir. Ben de sizin Rabbinizim. Öyle ise bana kulluk edin.”(Enbiya 92)

Peygamberler, insanları tek bir inanç sistemine ve tek bir ümmete davet etmişlerdi. Allah Teala, yaratılışı ve yeryüzü kanunlarını bu gerçeklik üzerine bina etmiştir. Bozulmamış insan fıtratı bu gerçekliğe göre örülmüştür. Ancak, çağın getirdiği bazı bozulmalar ve yozlaşmalarla birlikte inanan insanların ümmet anlayışında da değişiklikler baş gösterdi. Irka, aşirete, menfaate… dayalı birliktelikler çağımızda daha fazla konuşulmaya başlandı. Müslümanların İslam ümmeti çatısı altında bir araya gelmeleri gerekirken, İslam düşmanlarının uzun boylu çalışmaları neticesinde İslam coğrafyasının parçalanmasıyla Müslümanlar farklı alanlara yönlendirildiler. Böylece Müslümanların vahdeti ve İslam ümmetinin bütünlüğü çerçevesinde mücadele yapan Müslümanların gücünde gevşemeler baş gösterdi.

Ancak İslam düşmanlarının yoğun engellemelerine rağmen son yıllarda İslam dünyasında baş gösteren İslami bilinçlenme Müslümanların vahdetine doğru gidişte yeni ümitlerin yeşermesine sebep oldu.

2- Kur’an-ı Kerim’in ve Hz. Resulullah’ın Vahdet Öğretisi
Kur’an toplumu, Allah’a, Resulüne ve kendilerinden olan idarecilere itaat eden topluluktur. Sorunlarını, problemlerini ve önüne çıkan meseleleri Allah’a ve Resulüne götürerek, çözümlerini İslami alanlarda arar.

“Ey iman edenler! Allah'a itaat edin. Peygamber'e ve sizden olan ululemre (idarecilere) de itaat edin. Eğer bir hususta anlaşmazlığa düşerseniz Allah'a ve ahirete gerçekten inanıyorsanız onu Allah'a ve Resul’e götürün (onların talimatına göre halledin); bu hem hayırlı, hem de netice bakımından daha güzeldir.” (Nisa 59)

Kur’an topulumu, Allah'ın Kitabını ve Rasulullah’ın (sav) sünnetini nihaî otorite olarak kabul edip, sorunlarını bu iki kaynak çerçevesinde çözüme kavuşturmalı ve onların hükümlerine boyun eğmelidir. Bu çerçevede Müslüman idareciler hiçbir şekilde Kur’an ve sünnet çerçevesinin dışına çıkamazlar.

“Allah ve Resulüne itaat edin, birbirinizle çekişmeyin; sonra korkuya kapılırsınız da kuvvetiniz gider. Bir de sabredin. Çünkü Allah sabredenlerle beraberdir.” (Enfal 46)

Mücadele sahasında Allah ve Resulü’ne itaatten geri adım atılmaması ve İslami kuralların hayat için tek tayin edici olması ön görülür. İslam’la araya mesafeler konulunca, İslam’ın dışında başka otoritelere başvuruluca sıkıntı başlar. Nefis; çekememezliğe, hırsa, çekişmelere, korkulara ve parçalanmalara yönlendirir. Ancak, zor ve sıkıntılar yağmur gibi de yağsa hiçbir şartta İslam’dan yani Allah ve Resulüne itaatten geri adım atılmazsa ve Müslümanların en güçlü zırhı olan sabır kuşanılırsa Allah Teala’nın yardımı akmaya başlar.

3- Kur’an Toplumunun Üyeleri Arasındaki Muhkem Kardeşlik
Kur’an toplumunu oluşturan vahdetin sebeplerinden üçüncüsü muhkem bağlarla örülmüş kardeşliktir. İman edenlerin birbirlerinin kardeşleri olduğunu ileri süren Kur’an-ı Kerim, böylece nefsani hastalıkların bir bir ortadan kalktığına işaret eder. Sadece söyleme dayanmayıp amel üzerine bina edilen kardeşlik, Mü’minlerin muhkem bir yapı oluşturmalarına ve kemale doğru yol almalarına yol açar.

“Müminler ancak kardeştirler. Öyleyse kardeşlerinizin arasını düzeltin ve Allah'tan korkun ki esirgenesiniz.” (Hucurat Suresi 10)

Ayet-i kerime Kur’an toplumunun üyeleri arasındaki bağların şifrelerini açıklar. Sadece Mü’minlerin kardeş olduğunu, yani gerçek kardeşliğin onlara has olduğunu, imamın Müslümanlar arasında kardeşlik ahdinin en belirgin sebebi olduğunu bildirir.

Günümüzde genel olarak Müslümanlar arasındaki en büyük sorunlardan biri Allah Teala’nın te’kidle bildirdiği kardeşlikten yoksun olmaları ya da bunun gevşek bağlara dayanmasıdır. Farklı hastalıkların kolları arasında dolaşan günümüz Müslümanları, kardeşliği gerçekleştiremeyince vahdetin de uzağına düştüler. Bu durum, ezilmişliğe, sömürüye ve asırlardır devam eden parçalanmışlığın devamına yol açmaktadır.

Devam edecek…

İbrahim FIRAT