Kur’an Toplumu Allah’ın Hükümlerine Uymakla Yükümlüdür
Yeryüzü düzen ve intizam üzere bina edildi. Boşluk ve anlamsızlıklardan eser yoktu. Her şeyin yerli yerinde oturtulduğu mükemmel bir düzen kurulmuştu. Hayat için gerekli olan her şey yaratılmıştı. Kâinatın içerisinde eksik olan tek varlık insanoğluydu. İnsana hayat yolunun açılmasıyla yeryüzü kemaline ulaştı.
Kemal üzerine bina edilmiş bu sistemde tabiat kanunları insanın dışındaki varlıkların ilişkilerini sonuna kadar düzenliyordu. Akıl nimetiyle donanıp iradeyle kuşatılan insanın eline büyük fırsatlar verilmişti. Akıl, büyük işler başaracak güce ve enerjiye sahipti. İnsanoğlu akla dayanarak yeryüzünü cennetin bir köşesine çevirebilirdi. Aksi de mümkündü. Ancak, farklı yollara yönelmeyi tercih etti. Paylaşıma yanaşmadı. Her şeyi kendine ait kılmak için çırpındı. Bozgunculuğa çanak tuttu. Aklını kullanıp kâinatın müesses nizamına uygun bir düzen oluşturamadı. Çoğu zaman kötüyü tercih etti. Kullarının başıboşluğunu kabul etmeyen Allah Teala müdahalede bulundu. Elçilerini gönderdi. Rotasını kaybetmiş akılların bozuk düzenlerini ıslah etmeleri için kitaplar gönderdi. Yeryüzü Rahmani elin deymesiyle yeniden nefes almaya başladı.
Doyumsuzluk ve bencillikten vazgeçmeyen insan elçilere isyan etti. Allah’ın kitaplarına müdahaleye kalkıştı. Sonu gelmeyen mücadele bu minval üzere devam etti. Dünyayı yaşanılabilir kılmak için 128 bin peygamber kıyasıya mücadelede bulundu. En son peygamberini kitapla gönderen Allah Teala, böylece peygamberlik silsilesine son noktayı koyuyordu. Toplumların değişimi, medeniyetlerin şekillenmesi ve teknolojinin zirveyi yakalamasına rağmen bütün çağlara ve bütün toplumlara hitap eden bu kutsal kitap, insana mutlu hayatı yaşatacak en güzel hükümleri içeriyordu.
Kur’an toplumu, beşerle hemcins olmasına rağmen faziletli ve ideal bir toplumdur. Sürekli bir adım öndedir. Hayat kriterleri ilahi kitapta yazılmıştır. İnsanlar tarafından oluşturulan kriterler bunların yanında basit ve hafif kalır.
 Kur’an toplumunun inanç ilkelerinin çerçevesi Kur’an-ı Kerim tarafından çizilmiştir. Yol çizilmiş, yöntem belirlenmiştir. Kur’an-ı Kerim’in parıldayan nurları hayat çerçevesinin çehresini ve rengini belirleyip en son noktayı koymaktadır;
“Allah'ı bırakıp da taptıklarınız, sizin ve atalarınızın taktığı birtakım isimlerden başka bir şey değildir. Allah onlar hakkında herhangi bir delil indirmemiştir. Hüküm sadece Allah'a aittir. O size kendisinden başkasına ibadet etmemenizi emretmiştir. İşte dosdoğru din budur. Fakat insanların çoğu bilmezler. (Yusuf 40)
İnsanların her şeyden sıyrılıp Allah’ı “rab” olarak tanımalarıyla son nokta konulmuş olur. Bundan sonra hayat ve gelecek Allah Teala’nın tayin ettiği çerçeveyle sınırlandırılmıştır. Belirleyici Allah Teala’dır. O’nun ayetlerinin tayin ettiği sınır, aşılamayan kesin sınırdır. Hayatın bir kısmının Allah Teala tarafından bir kısmının ise başkaları tarafından düzenlenmesi düşünülemez.
Gönderdiği kanun ve prensipler çerçevesinde kullarının hayatlarını şekillendirmesini isteyen Allah Teala, kullarının erdemliliğini, özgürlüğünü ve izzetli bir hayat sürdürmelerini istemektedir. Allah Teala’nın ibadete ihtiyacı yoktur. İbadet, insanın etrafını kuşatan bağlardan sıyrılma, özgürce yaşama ve ebedi alemde seçkin kullar için hazırlanan güzelliklere ulaşmanın vazgeçilmez köprüsüdür.
Allah’ın Resulü (sav) hidayete ermede, erdemli bir hayat oluşturmada ve özgürce yaşamada en büyük kılavuzdur. Resulü (sav)’nü yetkilerle donatan Allah Teala, Resul (sav)’e itaati kendisine itaat saymaktadır:
“Kim Resûl'e itaat ederse Allah'a itaat etmiş olur. Yüz çevirene gelince, seni onların başına bekçi göndermedik!” (Nisa 80)
Peygamber (sav) Allah Teala’nın mesajını kullara ulaştıran elçidir. Günahlardan arınmıştır. Hayatı Müslümanlar için olgu niteliğindedir. Zevkine göre hüküm vermez. Sözleri ve davranışları Mü’minlerin hakikate ulaşması için birer klavuzdur. Allah Teala, Resul (sav)’ı peygamber ve rehber kabul etmeyenlerin Allah’a itaat etmediğini bildirir. Aziz Peygamberi (sav) hak ettiği makama oturtmayan düşünce kabul edilemez. Peygamber, İslami inanç ve düşüncenin tamamlayıcısıdır.
“Allah ve Resulü bir işe hüküm verdiği zaman, inanmış bir erkek ve kadına o işi kendi isteklerine göre seçme hakkı yoktur. Her kim Allah ve Resulüne karşı gelirse, apaçık bir sapıklığa düşmüş olur.” (Ahzab 36)
Ayetin nüzul sebebi Resulullah (sav)’in Zeyneb bt. Cahş’la evliliği hakkındadır. Ancak Kur’an-ı Kerim’in metodu göz önünde bulundurulduğunda, hitabın bütün Mü’minleri kapsadığı görülür.
Ayeti kerime Hz. Peygamberle birlikte Allah Teala’nın adını zikretmekle Resulullah (sav)’ın hükmünün yüceliğini ifade etmektedir. İşte Allah ve Resul’ü (sav) bir konuda hüküm koydukları zaman son nokta konulmuştur. Bundan sonra Mü’minlerin seçme hakkı kalmamıştır.
Kılıçların hizaya getirmede zorlanacağı Mü’minler topluluğu, gökten gelen bir emirle hizaya gelmiş, ordu taburu gibi hazırola geçmiştir. Manzara tamamıyla berraklaşmıştır. Kitabı getiren Peygamber (sav) kalplerin derinliklerine kadar nüfuz etmiştir.
Allah Teala’nın kitabı çerçeveyi açıkça ortaya koymuştur. Allah Teala tarafından görevlendirilen Peygamber (sav), insanlığa Allah’ın hükümlerini duyurmaktadır. Çaresiz kalan bazılarının Allah’ın hükmünü alıp Peygamber (sav)’e tavır koymaları, insanlardan biri olduğu için “postacı” gibi nitelendirmelerle hakaretlerde bulunması üzerine Allah Teala yeniden müdahale etmiştir. Resulünün adını adıyla birlikte zikrederek, Peygamberin makamının yüceliğini ortaya koymuştur.
Resulullah (sav)’ın hevasıyla hareket etmediği, konuşmadığı, yaptıklarının ve emrettiklerinin Allah Teala’nın emriyle olduğu açıkça beyan edilmiştir. Dolayısıyla Peygamber (sav)’in sözleri, fiilleri ve takrirleri, Kur’an’dan sonra Mü’minler için yol haritasını oluşturan ikinci kaynak niteliğindedir.
Devam edecek…
Selam ve dua ile…
İBRAHİM FIRAT |
