Doksan yıldır Kürtlerin başlarına vurup te’dip etmeye çalışanlar, baskı, sindirme ve öldürmelerin bir toplumu değiştiremediğini, köleleştiremediğini ve kimliğinden arındıramadığını anladılar. Silahsız ve savunmasız toplumu zor ve baskıyla, başlarına vura vura hadımlaştırma hesapları sürekli geri tepti. İstiklal mahkemeleri vasıtasıyla ipe çekme, potansiyel suçlu kabul edip toplu katletme, onlarca yıl zindanlarda tutma ve mecburi iskânla göç ettirme gibi politikalar rejime karşı düşmanlıkların, kinlerin ve nefretlerin körüklenmesine yol açtı. Zulmedenler bu gaddarane hareketleriyle kendileri için mutlu hayatın alanını genişleteceklerini zannederken, hayatlarını sıkıntılı ve güvensiz hale getirdiler.

Diğer taraftan ağır baskı ve sindirme hareketlerine tahammül edemeyen insanlar için dağ bir çıkış yoluydu. Bir avuç hayat ve rahat bir nefes için dağa açılan yollara düşen binlerce Kürt genci her şeyini geride bırakarak ve ölümü göze alarak bu fedakârlığı yapıyordu. Ancak Kürt gençlerini dağa kaldıranların temel düşünceleri bazı yanlışların üzerinde şekilleniyordu. Kürt halkının temel mayasını oluşturan İslam’ı en büyük düşmanları olarak algılıyorlardı. Bir taraftan Kürtlerin kurtuluşu için savaşım verdiklerini iddia ederken, diğer taraftan Kürtlerin vazgeçilmezi olan dinleri oklarının en büyük hedefiydi.

Müslüman Kürt halkının başına onlarca yıldır getirilen büyük bela ve musibetler karşısında Kürt hareketlerinin güçlerini birleştirmesi durumunda muhalifleri tutunamayacak, beyaz bayrak çekmek zorunda kalacaklardı. Böyle bir gelişme Müslüman Kürtlerin onlarca yıllık eziyetlerine son verecek imkânı doğuracaktı. Ancak, Kürtlerin kurtuluşu için mücadele ettiğini iddia eden PKK’nin otuz yıllık karnesine bakıldığında, diğer Kürt hareketleriyle güç birliğine gitme bir yana, kendi içlerindeki herhangi bir kıpırdanışa tahammül edemediği, basit bir söz ve eleştiride bulunan binlerce Kürt gencinin hayatına son verdiği görülecek. Bu ilkel mantık ve gaddar ruhuyla suçsuz ve günahsız binlerce Kürt gencini dağlarda kurşuna dizen PKK’nin mücadelesinin Kürdistan’ın kurtuluşu için değil, Kürt gençlerini istismar edip saltanat sürme mücadelesinden başka bir şey olmadığı anlaşılmaktadır.

Diğer taraftan PKK’nin, İslam’a ve İslami değerlere hiçbir tahammülü yoktur. İslam’ı biricik düşmanı gören bir hareketin Müslüman Kürtlerin önemli bir bölümünün desteğini alan Hizbullah’a karşı düşmanlığı ve Hizbullahi hareketi bölgeden silmek için yaptığı amansız saldırılar sonucunda bilinen Hizbullah-PKK savaşı çıkmış, çok sayıda insan hayatını kaybetmişti. Bütün bunlardan alınacak derslerle bugüne gelindiğinde PKK’nin Müslüman Kürtlere karşı aynı hodbinliğine devam ettiği, diğer taraftan onlarca yıldır Müslüman Kürtlere zulmeden Kemalist rejimine ve Genel Kurmay Başkanlığına dost elini uzatıp Müslüman Kürtlere karşı diyaloga çağırdığı görülmektedir. Dolayısıyla ellerinde on binlerce Kürd’ün kanı bulunan Genelkurmay başkanlığı taşıdığı İslam dışılık çizgisiyle PKK’ye dost ve yakın görünürken, Kürdistan kaynaklı olduğu halde taşıdığı İslami kimlikten dolayı Hizbullah düşman kategorisine yerleştirilmiştir.

Onlarca yıl bir halkın haklarını ellerinden alıp öldürme, sindirme ve kişiliksizleştirmeye çalışan güçleri dost görüp ittifaka çağıran, ancak Kürt halkının içerisinden çıkan İslami bir hareketi düşman gören bir hareket için yapılabilecek en güzel tarif Müslüman Kürt halkına karşı hıyanet içerisinde olduğudur. Müslüman Kürt halkının eli kanlı düşmanlarına dostluk eli uzatanların Kürt halkını temsil hakları yoktur. Bu kimliği kazanmaları için kendilerini baştanbaşa değişime tabi tutmaları, Müslüman Kürtlere karşı bugüne kadar işledikleri cinayetlerden dolayı pişmanlıklarını dile getirmeleri ve Müslüman Kürt halkının geleneksel ve inanç değerlerine saygılı olduklarını fiilleriyle göstermeleri gerekir. Onlar Kürtlerin kanını akıtanları dost görüp Müslüman Kürtleri düşman gördükçe hıyanet içerisinde kalmaya devam edecekler.

Onlarca yıldır zulmeden rejim, kendi eliyle doğurduğu problemi çözme eğilimindeyse bütün Kürtlerin temsil edildiği bir oluşumu muhatap almalıdır. Kürtlerin inançlarına düşman hareketleri muhatap alıp Müslüman Kürtlerin haklarının pazarlık konusu yapılması, temsildeki problemden dolayı sağlıklı sonuçlar doğuramayacağı gibi, yok sayılan bütün haklarının verilmemesi durumunda Müslüman Kürtlerin muhalefetiyle karşılaşacak. Dolayısıyla bu tür yaklaşımlar Kürt sorununu çözmekten öte, anlık bazı yaklaşımlardan ve muvakkat nefes almalardan öte bir anlam taşıyamayacak.

PKK ve siyasal kolu DTP’nin hedefinde Kürtlere faydalı bir iş yapma gibi bir eğilim kalmışsa, ilk yapacakları şey hodbinliklerini bir tarafa bırakıp Kürtlerin dini değerlerini kabul etmeleri ve saygılı davranmalarıdır. İslam düşmanı ve laik kimlikleriyle çok fazla geçmeden yavaş yavaş Kürdistan’dan sökülecekleri ve yeni alternatiflerin çıkışıyla güvendikleri tabanlarının peyderpey eriyeceğini hepimiz göreceğiz. İnşallah idrak kabiliyetleri çalışır da yaptıkları yanlışları fark edip hayatlarında bir kerecik de olsa doğru karar vererek yanlışlarının önüne set çekme eğiliminde bulunurlar. Kürdistan’da varlıklarını sürdürmek istiyorlarsa bundan başka alternatifleri yoktur.

İbrahim FIRAT