17 Ocak Operasyonu ve Hizbullah Cemaati Kurucu Rehberi Hüseyin Velioğlu’nun Şehid edilmesi:

“Muhammed, yalnızca bir elçidir. Ondan önce nice elçiler gelip-geçmiştir. Şimdi O ölürse ya da öldürülürse, siz topuklarınız üzerinde gerisin geriye mi döneceksiniz? İki topuğu üzerinde gerisin geri dönen kimse, Allah'a kesinlikle zarar veremez. Allah, şükredenleri pek yakında ödüllendirecektir.”(Ali İmran 144)

17 Ocak 2000’de gün, önemli ve tarihi bir olaya gebeydi. Beklenmeyen bir zamanda, İstanbul Beykoz’da Hizbullah’a yönelik bir operasyonun yapıldığı basına yansımıştı. Kısa sürede birçok TV kanalından canlı olarak verilen ve yaklaşık dört saat süren çatışma sonucunda iki kişinin sağ olarak ele geçirildiği ve bir kişinin katledildiği açıklanmıştı. Rejim güçleri de başlangıçta nasıl bir yere operasyon yaptıklarını bilmiyorlardı. Zaman ilerledikçe ve vurulan şahsiyetin Hizbullah cemaatinin kurucu rehberi Hüseyin Velioğlu olduğu anlaşılanca, İslam’a gönül vermiş ve Rabbin rızasını kazanmak için çalışmaktan başka gayesi olmayanlar için çile ve sıkıntılarla dolu bir süreç de başlamış oluyordu. Yapılan operasyonda Hüseyin Velioğlu şehid edilmiş, Edip Gümüş ve Cemal Tutar uzun süren çatışma sonunda ele geçirilmişlerdi. Bu şahsiyetleri tanıyanlar ve öncülük ettikleri davaya gönül verenler açısından musibetin boyutu ve akabinde olabilecekler çok daha iyi anlaşılmaktaydı…

Allah yolunda verilen mücadele sürecinde böylesi musibetler az görülecek türdendi. Tüm amacı ilahi rızayı kazanmak ve Kemalist rejimin Müslüman halka uygulamış olduğu tahribatı ortadan kaldırmak olan Hizbullahi hareketin kurucu rehberi, bedenine 33 kurşun sıkılarak barbarca şehid edilmişti. Allah’ın dinini yüceltmek için büyük fedakârlıklarda bulunan ve tüm ömrünü İslam davasına vakfeden bir önder, bir rehber son mesajını kanıyla vermiş ve Kemalist zihniyet karşısında Kerbela’da mazlumca şehid edilen imam Hüseyin gibi zillet bizden uzaktır şiarını tekrar küfür ve nifak ehline pratiğiyle haykırmıştı.

Yüce kitabımızda ilahi rızaya ulaşmak için kendisini feda edenlerden bahsedilirken: “İnsanlardan öylesi de vardır ki Allahın rızasını kazanmak için kendini feda eder. Allah da kullarına pek merhametlidir.”(Bakara S.-207) denilmektedir. Rehber Hüseyin Velioğlu kendisini davası uğruna feda ederek, Allah’ın rızasına ulaşanlardan olmuştur. Bunu hem hayatı, yaşantısı, mücadelesi ve Allah’ın yardımıyla oluşturduğu cemaatle hem de şehadetiyle ispat etmiştir. Geride kalan dava kardeşleri, ondan istifade edenler ve İslam davasına gönül vermiş yarenleri mahzun, boynu bükük kalsa da Allah’ın takdiri bu şekilde olmuştur. İslam uğruna verilecek bedel ve hediye elbette büyük olmalıdır. O şehid olsa da uğruna mücadele verdiği İslam davası ebedidir ve insanlık var oldukça da devam edecektir.

Operasyonlar ve beraberinde gelen linç kampanyalarına geçmeden önce bir noktayı belirtmek gerekir. Rehber Hüseyin Velioğlu’nun şahadeti, tüm yıkım ve acısına rağmen Hizbullahi hareket için bir kayıp olmadığı gibi Kemalist rejim açısından da kazanç değildir. Şehid rehberin bıraktığı miras açısından bakılacak olursa; O, İslami hareketler açısından çoraklaşmış Kürdistan topraklarında İslami bir teşkilatlanmanın öncüsü olmuştur. Bir taraftan Kemalist rejim güçlerinin diğer taraftan mülhit örgütlerin adeta elbirliğiyle İslam’dan uzaklaştırmaya çalıştıkları mazlum Kürd halkını Kur’an iklimine döndürmek için büyük bir çığır açmıştır. On binlerce gencin adeta seferberlik gibi Kuran-ı Kerim okumayı ve dininin gereklerini rehberin başlattığı cemaatsel çalışmalar vesilesiyle öğrenmesi büyük bir hizmet ve kazançtır. İslami değerlerin yozlaştırıldığı bir ortamda düğünden taziyeye, ziyaretten seyahate, günlük alışkanlıklardan sosyal ihtiyaçlara kadar her alanda Sünneti Seniyye’nin ve İslami yaşantının yeniden canlanması Kemalist rejim güçlerinin seksen yıllık tahribatına karşı verilmiş büyük bir hizmettir.

Davalara öncülük edenlerin kanlarıyla verdiği mesajdan daha büyük tebliğ olmasa gerek. İslami mücadele tarih boyunca devam etmiştir. Sayısız âlim ve önder mücadele için gayret göstermiştir. Ama dikkat edilecek olursa bunların içinden İmam Hüseyin, Şeyh Said gibi bu uğurda canlarını vererek şehadete kavuşanların mücadelesi sembol olmuş ve mücadele ruhları miras olarak kalmıştır. Dava önderlerine yönelik musibetler büyük acıları beraberinde getirse de geride kalanların tereddüt yaşamadan, şahsi ve nefsi hesaplara girmeden yollarını sürdürmeleri dava önderlerinin bıraktığı en büyük mirastır.

Şehid Rehber elbette İslami hareketler ve Hizbullah cemaati için büyük bir değerdir ve erken elden verilmiştir. Üzüntü ve kederi ne kadar büyük olsa da, hayıflanmak, ahu vah çekmek bir şey geri getirmez. O’nun mücadele hayatında en büyük özlemi, Müslümanların örgütlü hareket etmelerini ve güç olmalarını sağlamaktı. Tüm mesaisini teşkilatlanma ve organizeli bir hareket için harcıyor ve ‘örgütlü olan küfür güçlerine ancak sağlam bir örgütlenme ile karşı durulur’ diyordu. Allah’ın yardımıyla bu konudaki gayretleri boşuna gitmemiştir. O güne kadar İslami olarak oluşmamış bir teşkilatlanmanın vesilesi olduğu gibi yüzlerce kadro elemanı da yetiştirmiştir.

Şehid rehber tevhid kahramanlarından bahsederken: “Tevhid kahramanları mücadeleyi sayısız düşmanlar arasında laf ile değil kan, ter ve gözyaşı ile pişirerek günümüze getirdiler.” demekteydi. Bu sözü onun şahadetiyle daha da anlam kazanmıştır. Çünkü kendisi dava uğruna emek vermiş, çaba harcamış, sıkıntı ve meşakkatlere katlanmış, akabinde de kanını sunarak tevhid kahramanının ne demek olduğunu bilfiil göstermiştir.

Rehberin şehadetiyle beraber Kemalist rejim, Hizbullah cemaatine karşı yeni bir süreç de başlatmış oluyordu. Rehberin şehit edilmesi ve eline geçen dökümanlarla hayli umutlanmış ve soluk almasına fırsat vermeden cemaati tamamen imha etme sürecini başlatmıştı. Artık Müslümanlar açısından da hiçbir şey eskisi gibi değildi