NİFAK GRUBUNA KARŞI CEMAATIN ÖNCEDEN TASARLANAN BİR SALDIRI PLANI YOKTU

 Bölge insanları ve olayları yakından takip eden herkesin bildiği ve olayların kronolojik seyrinin de gösterdiği gibi, nifak grubunun Cemaatle çatışma kararı almasından yaklaşık iki yıl önce, Hizbullah-PKK çatışması başlamıştı. Bu çatışmalar bölge genelinde çok şiddetli ve yoğun bir şekilde devam ediyordu. PKK ile çatışma sürecinin başlamasıyla beraber Cemaat mensuplarının büyük çoğunluğu, gelinen bu merhalenin şartlarına uygun düşen bir mücadele ve yaşam tarzı içine girmişlerdi. Mücadele ortamının şartları gereği birçoğu bireysel maddi işlerini terkedip, disiplinli ve gizli bir yaşama geçmişti. Cemaat, bu süreç boyunca silahlı mücadelede önemli bir mesafe almış, başarı ve tecrübeler kazanmış ve bölgede etkinliği önemli derecede hissedilen bir güce kavuşmuştu.

Cemaat, her yönüyle böyle güçlü bir konuma ulaşmışken, bu grubun başı Fidan Güngör dahil bütün ileri gelenleri, kendi gündelik olağan yaşantılarına devam ediyorlardı. Grubun bütün fertlerinin gidiş geliş güzergahları, ev ve iş yerleri, toplandıkları ve görüşme yaptıkları yerlerin adresleri Cemaat tarafından çok iyi biliniyordu. Eğer gerçekten bunların iddia ettiği gibi, Cemaatin bu gruba yönelik önceden planlanmış ve programlanmış bir darbe vurma düşüncesi olsaydı, Cemaat bunların kendilerini bu şekilde hazırlayıp, örgütleyip karşı saldırıya geçmelerini beklemez ve bu fırsatı onlara vermezdi. PKK ile çatışmaların yoğun olarak yaşandığı ortamda Cemaat, çok rahat ve hiç bir iz bırakmayacak şekilde bunlara karşı eylem yapma imkanına ve gücüne sahipti. Ayrıca, Cemaatın elinde PKK’lilerden ele geçirilen ve PKK’nin eylemlerde kullandığı silahlar vardı. Eğer bunlara karşı Cemaatin önceden hazırlanmış bir eylem planı olsaydı, bu silahlarla bunlara karşı eylem yapar, PKK yapmış gibi bir görüntü verebilirdi. Bu şekilde eylemleri Cemaatın değil, PKK’nin yaptığı zannedilirdi. Bunlar, bu saldırının nereden geldiğini dahi anlayamazlardı.

Bütün bu izahatları yapmamızın sebebi, bu grubun ve bazılarının iddia ettiği gibi, Cemaatin önceden bu insanlara karşı böyle bir saldırı planı, niyeti ve düşüncesinin olmadığını ortaya koymaktır. Bu grup, uzun bir süre münafıkça, gizli olarak fitne ve bozgunculuk faaliyetlerini sürdürdükten, çatışmalar için gerekli hazırlıkları yaparak Cemaate karşı silahlı eylemlere başladıktan sonra, Cemaat bunlara yönelmek zorunda kaldı. Cemaat, başka hiçbir seçenek kalmayıp zorunlu olarak bunlara karşı eyleme geçince vakit çok gecikmişti. Çünkü bu münafıklar, bu iş için çok önceden hazırlık yapmış, gerekli altyapıyı kurmuş, bu grubun ileri gelenleri ve önemli adamlarının çoğu ya gizlenmiş veya bölgeyi terk etmişlerdi. Bu nedenlerle, Cemaatın bunlara ulaşması hayli zorlaşmıştı. Bütün bunlar Cemaatin bu gruba yönelik önceden tasarlanmış bir eylem planının olmadığını açık olarak ortaya koymaktadır.

[ Geri Dön ]